Page 32 - รายงานการประเมินสถานการณ์สิทธิมนุษยชนในประเทศไทยและรายงานผลการปฏิบัติงานประจำปี 2557
P. 32
รายงานการประเมินสถานการณ์สิทธิมนุษยชนในประเทศไทย และรายงานผลการปฏิบัติงานประจำาปี ๒๕๕๗ 31
ยังขาดความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับวิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์ โดยเฉพาะการพึ่งพิงธรรมชาติและป่า
นโยบายของรัฐด้านการท่องเที่ยวและการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมมักจะดำาเนินการ
โดยไม่คำานึงถึงสิทธิของกลุ่มชาติพันธุ์ นอกจากนั้น กลุ่มชาติพันธุ์ยังมีปัญหาเรื่องการเข้าถึงสิทธิ
และสวัสดิการ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในด้านสาธารณสุข และการศึกษา รัฐจึงควรจัดให้มีบริการขั้นพื้นฐาน
ด้านสาธารณสุขและการศึกษา เพื่อให้ครอบคลุมถึงกลุ่มชาติพันธุ์
ทั้งนี้ ข้อเรียกร้องจากสถานการณ์การชุมนุมอย่างยาวนานที่สำาคัญ ประการหนึ่ง คือ การปฏิรูป
้
ประเทศ ซึ่งที่ผ่านมาได้มีความพยายามแก้ไขปัญหาความเหลื่อมลำาที่เป็นสาเหตุสำาคัญของ
ความไม่เท่าเทียมกันมาตั้งแต่ปี ๒๕๕๓ โดยรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (ฉบับชั่วคราว)
พุทธศักราช ๒๕๕๗ ได้กำาหนดให้มีสภาปฏิรูปแห่งชาติ เพื่อทำาหน้าที่ศึกษาและเสนอแนะให้เกิด
๗
การปฏิรูปในด้านสำาคัญต่าง ๆ ซึ่งล้วนเป็นปัญหาเชิงโครงสร้างที่เชื่อมโยงกันอย่างซับซ้อน และมี
่
ความสัมพันธ์กับสิทธิขั้นพื้นฐานของบุคคลและชุมชน เช่น สิทธิในการดำารงชีพตามมาตรฐานขั้นตำา
ที่เหมาะสม สิทธิในสุขภาพ สิทธิในการศึกษา และสิทธิในการทำางาน เป็นต้น
้
ที่ผ่านมา รัฐได้มีนโยบายและมาตรการต่าง ๆ ที่จะแก้ไขปัญหาความเหลื่อมลำา โดยมีการออก
กฎหมายและมาตรการต่าง ๆ อาทิ การส่งเสริมโอกาสและความเสมอภาคทางเพศ การมีนโยบายหรือ
มาตรการช่วยเหลือแก่คนพิการและผู้สูงอายุในลักษณะการสร้างการอยู่ร่วมกันภายในสังคม (Social
Inclusion) และการจัดการศึกษา เพื่อการส่งเสริมพหุลักษณ์ทางสังคมและวัฒนธรรม เป็นต้น แต่ก็ยัง
ไม่สามารถที่จะแก้ไขปัญหาได้อย่างยั่งยืน
อุปสรรคสำาคัญที่พบ ได้แก่ การกระจุกตัวหรือรวมศูนย์อำานาจการตัดสินใจไว้ที่หน่วยราชการ
ส่วนกลาง ประชาชนและชุมชนไม่สามารถเข้าถึงข้อมูลข่าวสารและมีส่วนร่วมในการกำาหนดนโยบาย
และตัดสินใจอย่างแท้จริง การดำาเนินนโยบายที่รวมศูนย์อำานาจครอบคลุมในมิติต่าง ๆ ทั้งด้านการจัดการ
ทางเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม การศึกษา ตลอดจนการเมืองการปกครอง โดยในปี ๒๕๕๗ มีปัญหา
ที่รุนแรงในด้านการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ตลอดจนการพัฒนาอุตสาหกรรม
และโครงการขนาดใหญ่ ซึ่งมักพบว่า การดำาเนินโครงการของทั้งรัฐและเอกชนมิได้เคารพสิทธิของ
ประชาชนและชุมชนที่ได้รับการประกันตามรัฐธรรมนูญ หลายโครงการมิได้มีการประเมินผลกระทบด้าน
สุขภาพและสิ่งแวดล้อมตรงตามเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญ ตลอดจนกระบวนการประเมิน ขาดความ
เป็นอิสระ และไม่ครบถ้วนเพียงพอตามหลักวิชาการ นอกจากนี้ ยังพบว่ามีกลุ่มบุคคลที่ไม่สามารถ
เข้าถึงสิทธิขั้นพื้นฐานและสวัสดิการจากรัฐได้อย่างทั่วถึง และ/หรือมีคุณภาพที่เพียงพอ เช่น กลุ่มชาติพันธุ์
๗ มาตรา ๒๗ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (ฉบับชั่วคราว) พุทธศักราช ๒๕๕๗ กำาหนดให้สภาปฏิรูปแห่งชาติดำาเนินการ
ในด้านต่าง ๆ ได้แก่ การเมือง การบริหารราชการแผ่นดิน กฎหมายและกระบวนการยุติธรรม การปกครองท้องถิ่น การศึกษา
เศรษฐกิจ พลังงาน สาธารณสุขและสิ่งแวดล้อม สื่อสารมวลชน สังคม และอื่น ๆ
