Page 229 - ประมวลรายงานผลการพิจารณาเพื่อเสนอแนะนโยบายและข้อเสนอในการปรับปรุงกฎหมาย และกฎของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ : เล่ม 1 ระหว่างวันที่ 1 มีนาคม 2554 - 31 ธันวาคม 2557
P. 229

227
                                                   ประมวลรายงานผลการพิจารณาเพื่อเสนอแนะนโยบายหรือข้อเสนอในการปรับปรุงกฎหมาย และกฎ
                                                   ของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ  เล่ม ๑  ระหว่าง ๑ มีนาคม ๒๕๕๔ – ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๗




                           ๔.๔  กติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง

                                ข้อ ๒ “...
                                ๓. รัฐภาคีแต่ละรัฐแห่งกติกานี้รับที่จะ

                                   ก. ประกันว่า บุคคลใดที่สิทธิหรือเสรีภาพของตนซึ่งรับรองไว้ในกติกานี้ถูกละเมิด
                     ต้องได้รับการเยียวยาอย่างเป็นผลจริงจัง โดยไม่ต้องคำานึงว่าการละเมิดนั้นจะถูกกระทำาโดยบุคคล

                     ผู้ปฏิบัติการตามหน้าที่
                                   ข. ประกันว่า บุคคลใดที่เรียกร้องการเยียวยาดังกล่าวย่อมมีสิทธิที่จะได้รับการ

                     พิจารณาจากฝ่ายตุลาการ ฝ่ายบริหาร หรือฝ่ายนิติบัญญัติที่มีอำานาจหรือจากหน่วยงานอื่นที่มีอำานาจ
                     ตามที่กำาหนดไว้ โดยระบบกฎหมายของรัฐ และจะพัฒนาหนทางการเยียวยาด้วยกระบวนการยุติธรรม

                     ทางศาล
                                   ค. ประกันว่า เจ้าหน้าที่ผู้มีอำานาจต้องบังคับการให้การเยียวยานั้นเป็นผล”





                     ๕. ความเห็นคณะอนุกรรมการด้านเสนอแนะนโยบายและข้อเสนอในการปรับปรุง

                         กฎหมาย และกฎ เพื่อส่งเสริมและคุ้มครองสิทธิมนุษยชน

                         คณะอนุกรรมการด้านเสนอแนะนโยบายและข้อเสนอในการปรับปรุงกฎหมาย และกฎ
                     เพื่อส่งเสริมและคุ้มครองสิทธิมนุษยชน ได้พิจารณาคำาร้อง ข้อมูล และความเห็นของกรมคุ้มครองสิทธิ
                     และเสรีภาพ  แนวทางการเยียวยาจำาเลยและผู้เสียหายในคดีอาญาตามกฎหมายอื่น  รัฐธรรมนูญ

                     แห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๕๐ และกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิ

                     ทางการเมือง แล้วเห็นว่า

                           ๕.๑  พระราชบัญญัติค่าตอบแทนผู้เสียหาย และค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำาเลย

                                ในคดีอาญา พ.ศ. ๒๕๔๔
                                มีเจตนารมณ์รับรองสิทธิของบุคคลซึ่งได้รับความเสียหายเนื่องจากการกระทำาความ

                     ผิดอาญาของผู้อื่นโดยตนมิได้มีส่วนเกี่ยวข้องในการกระทำาความผิด โดยจะได้รับการเยียวยาเบื้องต้น

                     จากรัฐ รวมถึงรับรองสิทธิในการได้รับค่าทดแทนในกรณีของบุคคลซึ่งตกเป็นจำาเลยในคดีอาญา
                     และถูกคุมขังระหว่างการพิจารณาคดี หากปรากฏตามคำาพิพากษาถึงที่สุดในคดีนั้น ว่าข้อเท็จจริง
                     ฟังเป็นยุติว่าจำาเลยมิได้เป็นผู้กระทำาความผิดหรือการกระทำาของจำาเลยไม่เป็นความผิด โดยให้

                     รัฐเยียวยาในเบื้องต้นซึ่งการจ่ายค่าตอบแทนแก่ผู้เสียหาย ค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำาเลย

                     ในคดีอาญาดังกล่าวได้ กำาหนดเงื่อนไขการใช้สิทธิว่าผู้เสียหาย จำาเลย หรือทายาทต้องยื่นคำาขอ
                     เพื่อการเยียวยานั้นภายใน ๑ ปี ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๒ แห่งพระราชบัญญัติค่าตอบแทน
                     ผู้เสียหาย และค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำาเลยในคดีอาญา พ.ศ. ๒๕๔๔ เงื่อนไขอายุความ ๑ ปี

                     จึงเป็นการจำากัดสิทธิเกินควร และทำาให้เกิดปัญหาในทางปฏิบัติแก่บุคคลผู้มีสิทธิ เพราะผู้ที่มีสิทธิ
   224   225   226   227   228   229   230   231   232   233   234