Page 96 - คู่มือการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ตำรวจตามหลักสิทธิมนุษยชน
P. 96
คู่มือการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ตำารวจตามหลักสิทธิมนุษยชน
(๒) การกระทำาความผิดซึ่งหน้า ตาม ป.วิ.อ.
มาตรา ๘๐ นี้ หมายถึง ความผิดซึ่งเห็นกำาลังกระทำา หรือเป็นการพบ
ในอาการใดซึ่งแทบจะไม่ต้องสงสัยเลยว่า เขาได้กระทำาผิดมาแล้วสดๆ
หรืออาจกล่าวได้ว่า เป็นการกระทำาผิดที่เจ้าพนักงานนั้นได้เห็นกับตาตนเอง
ไม่ใช่เป็นการบอกเล่าที่มาจากคนอื่นอีกทอดหนึ่ง (วินัย เลิศประเสริฐ, ๒๕๕๓:
๑๑๘) (โปรดดูแนวคำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๔๘๑/๒๔๙๑)
(๓) กรณีที่จะวินิจฉัยว่าเป็นความผิดซึ่งหน้า
เช่น การทะเลาะวิวาท ซึ่งได้ยุติลงไปก่อนหน้านี้แล้ว ไม่ใช่การกระทำา
ความผิดซึ่งหน้า เจ้าพนักงานตำารวจซึ่งมาภายหลังเกิดเหตุ ไม่มีอำานาจจับ
โดยไม่มีหมายจับ (โปรดดู แนวคำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๔๒๔๓/๒๕๔๒)
หรือกรณีตัวอย่างของ จ่าสิบตำารวจ ส. และร้อยตำารวจเอก ป. จับจำาเลยได้
ในขณะที่จำาเลยกำาลังขายวัตถุออกฤทธิ์ให้กับจ่าสิบตำารวจ ส. ผู้ล่อซื้อ
กรณีเช่นนี้ถือว่าเป็นความผิดซึ่งหน้า (วิเชียร ดิเรกอุดมศักดิ์, ๒๕๕๕: ๓๕๔)
(โปรดดู แนวคำาพิพากษาศาลฎีกาที่ ๔๔๖๑/ ๒๕๔๐)
(๔) นอกจากนั้น คำาว่าซึ่งหน้ายังหมายรวมถึง
ความผิดอาญาดังระบุไว้ในบัญชีท้ายประมวลกฎหมายนี้ คือให้ถือว่า
ความผิดนั้นเป็นความผิดซึ่งหน้าในกรณีดังต่อไปนี้
(๔.๑) เมื่อบุคคลหนึ่งถูกไล่จับ ดังผู้กระทำาโดยมี
เสียงร้องเอะอะ
(๔.๒) เมื่อพบบุคคลหนึ่งแทบจะทันทีทันใด
หลังจากการกระทำาผิดในถิ่นแถวใกล้เคียงกับที่เกิดเหตุนั้น และมีสิ่งของ
ที่ได้มาจากการกระทำาผิด หรือมีเครื่องมือ อาวุธหรือวัตถุอย่างอื่น
อันสันนิษฐานได้ว่า ได้ใช้ในการกระทำาผิด หรือมีร่องรอยพิรุธเห็นประจักษ์
ที่เสื้อผ้าหรือเนื้อตัวของผู้นั้น
72
