Page 40 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง โครงการศึกษาวิจัยปัญหาการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมของบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี
P. 40

31



                              (1) การกําหนดทิศทางของรัฐ เรื่องศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์นั้นมีผลในทางการกําหนดกฎเกณฑ์
                  ที่จะต้องทําให้บรรลุเปูาหมายต่อคุณค่าดังกล่าว สําหรับการกระทําของรัฐทั้งหลายเพราะศักดิ์ศรีของความเป็น
                  มนุษย์นั้นเป็นตัวกําหนดและเป็นตัวจํากัดวัตถุประสงค์และภาระหน้าที่ของรัฐ

                              (2) การบัญญัติรับรองศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ไว้ในรัฐธรรมนูญนั้นไม่เพียงแต่ก่อให้เกิดสิทธิ
                  ในทางมหาชนที่มุ่งหมายต่อการกระทําของรัฐเท่านั้น หากแต่ยังบังคับให้รัฐต้องกําหนดเป็นหลักของกฎหมาย
                  ทั้งหลาย (โดยเฉพาะอย่างยิ่งตามกฎหมายแพ่ง) ว่าอํานาจอื่นๆ นอกเหนือจากอํานาจรัฐก็ไม่อาจที่จะละเมิดต่อ
                  ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ได้ ถึงแม้จะไม่ก่อให้เกิดสิทธิในทางมหาชนในการเรียกร้องให้บัญญัติกฎหมายเพื่อการ
                  คุ้มครองดังกล่าวก็ตาม แต่จากบทบัญญัติกฎหมายที่มีอยู่จะต้องตีความให้สอดคล้องกับหลักศักดิ์ศรีความเป็น

                  มนุษย์
                              นอกจากนี้รัฐยังต้องปกปูองคุ้มครองเพื่อมิให้มีการละเมิดในศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ในการทําให้
                  บรรลุเปูาหมายต่อหน้าที่ของรัฐในการคุ้มครองต่อศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์นั้นได้ก่อให้เกิดคําถามว่าในกฎหมาย

                  แพ่งจะต้องคํานึงถึงระบบคุณค่าในทางรัฐธรรมนูญ เช่น หลักอันละเมิดมิได้ของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์หรือไม่
                  เพียงใด ซึ่งในทางตําราของเยอรมันต่างยอมรับตรงกันว่าหลักดังกล่าวนั้นมีอิทธิพลต่อกฎหมายแพ่งด้วย
                            2)  ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ในฐานะที่เป็นสาระสําคัญแห่งสิทธิและเสรีภาพ
                              ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยนอกเหนือจากที่ได้กําหนดสิทธิและเสรีภาพไว้อย่าง

                  หลากหลายแล้ว ยังได้กําหนดให้มีหลักประกันของสิทธิและเสรีภาพ เช่น ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 29 วรรค 2
                  หลักห้ามมิให้จํากัดสิทธิและเสรีภาพอันมีผลเพื่อใช้บังคับแก่กรณีใดกรณีหนึ่งหรือแก่บุคคลใดบุคคลหนึ่งเป็น
                  การเจาะจง  หลักการอ้างบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญที่ให้อํานาจในการจํากัดสิทธิและเสรีภาพ และหลักการ
                  จํากัดสิทธิและเสรีภาพจะกระทบกระเทือนสาระสําคัญแห่งสิทธิและเสรีภาพมิได้  จากหลักประกันดังกล่าวนี้

                  ก่อให้เกิดคําถามขึ้นว่าอะไรคือสาระสําคัญแห่งสิทธิและเสรีภาพแต่ละประเภท  และมีขอบเขตแค่ไหนเพียงใด
                  ซึ่งในเรื่องนี้นับว่าเป็นปัญหาที่มีความยุ่งยากซับซ้อนในการกําหนดขอบเขตสาระสําคัญแห่งสิทธิและเสรีภาพ
                  ในปัญหาดังกล่าวแม้ในทางตํารากฎหมายของเยอรมันเองจนถึงปัจจุบันนี้ก็ยังไม่สามารถที่จะกําหนดกฎเกณฑ์
                  ออกมาเป็นหลักทั่วไปได้ว่า อะไรคือสาระสําคัญแห่งสิทธิและเสรีภาพ แต่อย่างไรก็ตาม ได้มีความพยายามใน

                  การนําเกณฑ์ของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ (Wuerde des menschen) มาเป็นหลักเกณฑ์ในการพิจารณาสาระ
                  สําคัญของสิทธิและเสรีภาพ ด้วยเหตุนี้ การแทรกแซงใดที่เป็นการละเมิดต่อศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ กรณี
                  ย่อมถือว่าเป็นการกระทบกระเทือนสาระสําคัญแห่งสิทธิและเสรีภาพ ดังนั้น ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ในฐานะที่

                  เป็นสาระสําคัญแห่งสิทธิและเสรีภาพนั้น  ถือว่าศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์เป็นสารัตถะอันเป็นแก่นของสิทธิและ
                  เสรีภาพแต่ละประเภท ซึ่งภายในขอบเขตดังกล่าวรัฐมิอาจล่วงละเมิดได้ ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ในฐานะที่เป็น
                  สาระสําคัญแห่งสิทธิและเสรีภาพจึงมีความมุ่งหมายที่จะปกปูองคุ้มครองการแทรกแซงของรัฐ มิให้กระทบต่อ
                  สารัตถะแห่งสิทธิและเสรีภาพของปัจเจกบุคคล
                            3) ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ในฐานะที่เป็นสิทธิประเภทหนึ่ง

                              ในประเด็นนี้มีข้อถกเถียงในทางวิชาการว่า  ศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์นั้นเป็นเพียงหลักการ
                  กว้างๆ ที่ครอบคลุมสิทธิและเสรีภาพทั้งหลาย หรือว่าศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์นั้น ถือว่าเป็นสิทธิที่มีลักษณะ
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45