Page 123 - รายงานการศึกษาเรื่องโทษประหารชีวิตในประเทศไทย
P. 123
แต่หากสังคมเรียนรู้ที่จะให้อภัยแม้กระทั่งผู้ที่กระทำาผิด โดยการพิจารณาว่าอาจเป็นเพราะสาเหตุ
บางประการที่ทำาให้บุคคลดังกล่าวต้องกระทำาผิด เพราะมนุษย์ทุกคนเกิดมามีสภาพจิตใจ
ที่บริสุทธิ์ หากแต่สิ่งที่ทำาให้สภาพจิตใจไม่บริสุทธิ์ได้แก่ กิเลส ตัณหาที่เข้าครอบงำาจิตใจของมนุษย์
ซึ่งหากจิตใจที่ยังไม่ผ่านการเรียนรู้ การฝึกฝนที่ดีพอ อาจจะทำาให้ไม่สามารถทนทาน
ต่อสิ่งยั่วยุ หรือกิเลสตัณหา ที่พร้อมจะดึงจิตใจมนุษย์ให้ลงสู่ที่ต่ำา ซึ่งหากบุคคลได้รับโอกาส
แม้บุคคลที่กระทำาผิดรุนแรง ตัวอย่างดังเช่นองคุลีมาลยังสามารถกลับตัวกลับใจเป็นคนดีได้
ดังนั้น หนทางที่เหมาะสมสำาหรับการปฏิบัติต่อผู้กระทำาผิดในทางพระพุทธศาสนา คือ การให้
โอกาสผู้กระทำาผิดได้มีโอกาสในการแก้ไขปรับปรุงตนเองมากกว่าการมุ่งทำาลายชีวิต
เพราะการให้โอกาสผู้กระทำาผิดทำาให้ผู้กระทำาผิดได้มีโอกาสสำานึกผิด แก้ไขฟื้นฟูตนเอง
และสามารถ กลับคืนสู่การเป็นทรัพยากรบุคคลที่มีคุณค่าต่อสังคม เป็นการตัดวงจรของกรรม
ตามความเชื่อทางพระพุทธศาสนา คือ การให้อภัยทาน โดยการให้ชีวิตเป็นทาน เพื่อไม่ให้
ต้องมีการผูกเวรและกรรมกันอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้นทั้งชาตินี้และชาติหน้า ชาติต่อ ๆ ไป ตามความเชื่อ
ทางพระพุทธศาสนาที่มนุษย์ต้องชดใช้กรรมที่ได้กระทำาไว้อย่างไม่รู้จักจบสิ้น หากยังเวียนว่าย
ตายเกิดในวัฏฎะสงสาร
ความเชื่อของพระพุทธศาสนานำามาซึ่งกระบวนการกลับตัวกลับใจ รวมทั้งการ
บำาบัดแก้ไขฟื้นฟูอาชญากร เพื่อหลีกเลี่ยงการทำาลายชีวิตด้วยการประหารชีวิต โดยการละเว้นการ
ประหารชีวิตจะทำาให้ผู้กระทำาผิดได้มีโอกาสในการพัฒนาตนเอง ดังนี้
๑. พัฒนาคุณค่าของชีวิต ด้วยการฝึกฝนคุณธรรม การครองสติ ทั้งทางใจ
วาจา และพฤติกรรมการแสดงออกทางกาย
๒. พัฒนาคุณค่าของการดำาเนินชีวิต ด้วยการพัฒนาเลี้ยงชีพชอบ เพื่อเลี้ยงตนเอง
และครอบครัว เนื่องจากอาชญากรจำานวนมากที่ได้กระทำาผิดด้วยการเลี้ยงชีพ
ไม่ชอบ เพราะความยากจนที่สามารถผลักดันบุคคลไปสู่การกระทำาผิด
ซึ่งหากมีการพัฒนาคุณค่าของชีวิตด้วยการเลี้ยงชีพชอบ จะทำาให้เป็นแนวทาง
หนึ่งที่เป็นการป้องกันการกระทำาผิดของบุคคลในสังคม
๓. พัฒนาความแข็งแรงทางจิตใจให้แก่ผู้กระทำาผิด ด้วยการสร้างความคิดชอบ
วาจาชอบ กระทำาชอบ จะทำาให้ผู้กระทำาผิดสามารถทนทานต่อสิ่งยั่วยุให้ต้อง
กระทำาผิด และจะทำาให้ผู้กระทำาผิดไม่กระทำาผิดอีกต่อไป นอกจากนี้ สำาหรับ
การละเว้นจากการทำาลายชีวิตอาชญากร หรือการยกเลิกการประหารชีวิต
จะเห็นได้ว่า ไม่มีสิ่งใดเป็นประโยชน์จากการสังหารอาชญากรเลย แต่คุณค่า
อันยิ่งใหญ่จะเกิดขึ้นเมื่อผู้กระทำาผิดได้รับการอภัย ได้รับการแก้ไขฟื้นฟูและ
ปล่อยกลับสู่สังคม
๔. การให้ชีวิตของผู้กระทำาผิดจากการละเว้นประหารชีวิต เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึง
ความเมตตา ดังคำากล่าวที่ว่า เมตตาธรรมค้ำาจุนโลก เพราะโลกทุกวันนี้
110 คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ
