Page 122 - รายงานการศึกษาเรื่องโทษประหารชีวิตในประเทศไทย
P. 122
กายกรรม คือ การก่อกรรมร้ายด้วยกายในที่สุด ซึ่งการประกอบอาชญากรรมเกิดขึ้นเนื่องจากจิตใจ
ที่มีกิเลส อาทิ ความรัก โลภ โกรธ หลง และนำาไปสู่วจีกรรม หรือ กายกรรมที่กระทำาไปตามกิเลส
โดยขาดการยับยั้งชั่งใจหรือความเกรงกลัวหรือละอายต่อบาป
ซึ่งจากความเชื่อในทางพระพุทธศาสนา อาชญากรรมที่เกิดขึ้นไม่สามารถหยุดยั้ง
ได้ด้วยความตาย หรือการประหารชีวิต อาชญากรที่กระทำาผิดในสังคมสามารถหยุดยั้งพฤติกรรม
การกระทำาผิดได้ด้วยมโนสำานึกที่ละอายและเกรงกลัวต่อการกระทำาบาป หากไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว
จะไม่มีอะไรที่จะหยุดยั้งความคิดที่ชั่วร้าย หรือมโนกรรมที่ถูกครอบงำาไปด้วยกิเลสอันนำาไปสู่
การก่ออาชญากรรมได้ การประหารชีวิตจึงเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสมต่อหลักศีลธรรมและหลักคำาสอน
ของพระพุทธศาสนา เพราะการประหารชีวิตไม่ได้ทำาให้อาชญากรมีการพัฒนาดวงจิตให้ปราศจาก
กิเลสตัณหาอันเป็นเครื่องปรุงแต่งให้ประกอบอาชญากรรม รวมทั้งหากแต่จะเป็นการสร้าง
ความอาฆาตพยาบาทและการจองเวรจองกรรมอย่างไม่รู้จักจบสิ้น ซึ่งความเชื่อทางพระพุทธศาสนา
เชื่อว่าการให้อภัยทานจะเป็นทานที่สูงส่ง โดยเฉพาะการให้อภัยทานแก่ผู้กระทำาผิด เพื่อไม่ให้
มีการผูกใจเจ็บต่อกัน และการให้อภัยทานเพื่อให้ผู้กระทำาผิดได้มีโอกาสในการแก้ไขฟื้นฟูตนเอง
จะทำาให้สังคมเกิดความสงบสุขอย่างแท้จริง
สำาหรับตัวอย่างที่ดีในทางพระพุทธศาสนาที่เห็นว่าการประหารชีวิตขัดต่อ
หลักคำาสอนของพุทธศาสนาเพราะเป็นการละเมิดศีลข้อที่ ๑ ซึ่งหากได้ให้โอกาสผู้ที่กระทำาผิด
ได้มีโอกาสแก้ไขตนเอง ผู้ที่เคยกระทำาผิดบางคนอาจสามารถพัฒนาจิตใจตนเองจนกระทั่งไม่กระทำาผิด
อีกต่อไป ดังจะเห็นได้จากการกลับใจขององคุลีมาล เป็นการยืนยันคำาสอนทางพระพุทธศาสนาที่ว่า
แม้แต่ฆาตกรที่กระทำาผิดมากที่สุดคนหนึ่งยังสามารถกลับใจได้ หากได้รับโอกาสและการแนะนำา
สั่งสอนที่เหมาะสม ซึ่งองคุลีมาลได้เป็นฆาตกรสังหารผู้คนไปจำานวนกว่า ๙๙๙ คน ตามคำาสอน
ที่บิดเบือนของอาจารย์ที่ว่าองคุลีมาลจะสำาเร็จวิชาได้เมื่อสังหารได้ครบหนึ่งพันคน ความพยายาม
ในการสังหารมารดาบังเกิดเกล้าขององคุลีมาลได้ถูกขัดขวางเมื่อพระพุทธเจ้าเดินผ่านบุคคลทั้งสอง
องคุลีมาลพยายามไล่ตามพระพุทธเจ้าเพื่อสังหารพระองค์ แต่ไม่ว่าองค์คุลีมาลจะวิ่งเร็วเพียงใด
ก็ไม่สามารถไล่ตามพระพุทธเจ้าได้ทัน จึงได้ร้องตะโกนให้พระพุทธเจ้าหยุด พระพุทธเจ้าทรงตอบเขาว่า
“ เราหยุดแล้ว แต่ท่านไม่เคยหยุด” องค์คุลีมาลเข้าใจว่าพระพุทธเจ้าทรงหมายถึงการก่อกรรม
ด้วยการสังหารผู้คนจำานวนมากของตนเอง และรู้สึกถึงความสลดเสียใจในการกระทำาของตน
พร้อมด้วยการรู้สึกตน องคุลีมาลจึงได้บวชเป็นภิกษุโดยพระพุทธเจ้า ได้ปฏิบัติธรรมจนกระทั่ง
มีดวงตาเห็นธรรม และได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดในทะเลทุกข์วัฏฏะ
สงสารได้ในที่สุด
จากความเชื่อทางพระพุทธศาสนาที่ห้ามการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ดังจะเห็นได้จาก
ข้อกำาหนดของศีลข้อที่ ๑ ที่ห้ามการฆ่าสัตว์ แม้ว่าสัตว์จะมีการฆ่าหรือทำาร้ายบุคคลอื่น ๆ ในสังคม
ก่อนก็ตามซึ่งจากศีลข้อที่ ๑ มีวัตถุประสงค์ที่สำาคัญในการทำาให้สังคมเกิดความสงบสุข
ไม่ต้องการให้เกิดการฆ่าล้างแค้นกันโดยไม่รู้จักจบสิ้น อันจะทำาให้สังคมเกิดความไม่สงบสุข
โทษประหารชีวิตในประเทศไทย 109
