Page 434 - รายงานฉบับสมบูรณ์ การประเมินศักยภาพและพัฒนาระบบงานและกระบวนการตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชน ตามมาตรา 257 (1) ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550

6.2 ผลสรุปเปรียบเทียบระหว่างองค์กร

จากการศึกษาองค์กรสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ และองค์กรด้านการรับเรื่องร้องทุกข์

ของประเทศไทย มีข้อสรุปเปรียบเทียบในประเด็นส าคัญดังนี้

1. ด้านสถานะบทบาทขององค์กร

กรรมการสิทธิมนุษยชน(กสม.) ของประเทศไทยเป็นองค์กรอิสระตามรัฐธรรมนูญ

พุทธศักราช 2550 ที่ประกาศใช้เมื่อวันที่ 24 สิงหาคม 2550
ในขณะที่คณะมนตรีสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ(United Nations Human Rights

Council : HRC) และศาลสิทธิมนุษยชนยุโรป เป็นองค์กรสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศที่มี

บทบาทดูแลด้านสิทธิมนุษยชนในระดับครอบคลุมหลายประเทศ กล่าวคือคณะมนตรีสิทธิ

มนุษยชนแห่งสหประชาชาติดูแลรับผิดชอบพื้นที่ทุกภูมิภาคในโลก และศาลสิทธิมนุษยชนแห่ง

สภายุโรปดูแลในภูมิภาคยุโรป

สถานะของคณะมนตรีสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติเป็นกลไกระหว่างรัฐหรือองค์กร

ระหว่างรัฐบาลในระบบสหประชาชาติ จัดตั้งขึ้นตามข้อมติสมัชชาแห่งสหประชาชาติเมื่อวันที่ 15

มีนาคม 2549 (แทนที่หน่วยงานเดิม คือ คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ :

United Nations Commission on Human Rights , UNCHR) ที่ตั้งขึ้นมาตั้งแต่พ.ศ. 2489 –
2549 และศาลสิทธิมนุษยชนยุโรปมีสถานะเป็นองค์กรระหว่างประเทศดูแลเรื่องการคุ้มครองด้าน

สิทธิมนุษยชนของยุโรปหรือในสมาพันธ์ยุโรป ก่อตั้งขึ้นในปี 1949 ประกอบด้วยประเทศสมาชิก

จ านวน 47 ประเทศในทวีปยุโรป

ส่วนอินเดีย อินโดนีเซีย และนิวซีแลนด์ มีองค์กรสิทธิมนุษยชนที่มีสถานะทางกฎหมาย

ต ่ากว่ากสม.ของประเทศไทยเนื่องจาก องค์กรสิทธิมนุษยชนของอินเดียเป็นองค์กรภายใต้

พระราชบัญญัติการคุ้มครองสิทธิมนุษยชน 2536 องค์กรสิทธิมนุษยชนอินโดนีเซียจัดตั้งโดย

ค าสั่งประธานาธิบดี ในปี 2536 (ต่อมาในปี 2542 ท างานภายใต้กฎหมายอิสระที่แยกออกจาก
อ านาจของประธานาธบดี) และองค์กรสิทธิมนุษยชนนิวซีแลนด์ก็เป็นองค์กรที่จัดตั้งโดยกฎหมาย

ที่ต ่ากว่ารัฐธรรมนูญ

ส าหรับองค์กรในประเทศ มีส านักงานผู้ตรวจการแผ่นดินที่มีสถานะใกล้เคียงกับกสม.

เพราะเป็นองค์กรอิสระตามรัฐธรรมนูญประกาศใช้เมื่อวันที่ 24 สิงหาคม 2550 ในขณะที่อีกสอง

องค์กรคือส านักงานปลัดส านักนายกรัฐมนตรีเป็นส่วนราชการระดับส านัก และส านักงาน

- 328 -