Page 113 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง โครงการศึกษาวิจัยปัญหาการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมของบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี
P. 113

104



                                  4.3.1.2 ผลการศึกษาจากการสนทนากลุ่มและการสัมภาษณ์และการจัดเวทีสาธารณะรับฟัง
                  ความคิดเห็น
                                         การเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์ โดยการคัดเลือกผู้ให้ข้อมูลสําคัญ  ได้แก่

                  ผู้บริหารเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานหลักที่เกี่ยวข้อง และตัวแทนผู้ที่มีอาการตาบอดสี ในประเด็นหน่วยงานของ
                  ผู้ให้สัมภาษณ์ มีกฎ ระเบียบ หลักเกณฑ์ และมาตรการทางกฎหมาย ที่เกี่ยวข้องกับข้อจํากัดหรือข้อสงวน
                  สําหรับบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี ในมิติการศึกษา การประกอบอาชีพและการใช้ชีวิตประจําวันอยู่บ้างหรือ
                  ไม่อย่างไร ได้ข้อมูลจากการสัมภาษณ์ดังนี้
                                         1) ปัจจุบันในประเทศไทยยังไม่มีกฎ ระเบียบ หลักเกณฑ์หรือมาตรการทางกฎหมาย

                  เกี่ยวกับบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสีนั้นไว้อย่างชัดเจน มีเพียงแต่การกําหนดคุณสมบัติในการเข้ารับการศึกษา
                  หรือประกอบอาชีพเท่านั้น จึงเห็นว่า ควรปรับหลักเกณฑ์จากการตรวจตาบอดสีมาเป็นการวัดระดับสายตาและ
                  กําหนดแยกระดับต่อคุณสมบัติต่างๆ และไม่ควรกําหนดกฎหมายเกี่ยวกับบุคคลที่มีอาการตาบอดสีแต่อย่างใด

                  (ผู้ให้สัมภาษณ์ท่านที่ 1 สํานักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ, สัมภาษณ์ 4 กรกฎาคม 2558)
                                         2)  ในเรื่องของการจํากัดสิทธิ สามารถจํากัดได้แต่เท่าที่จําเป็นเท่านั้น (ผู้ให้สัมภาษณ์
                  ท่านที่ 2, สํานักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ, สัมภาษณ์ 4 กรกฎาคม 2558)
                                         3) การมีกฎ ระเบียบ หลักเกณฑ์และมาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับข้อจํากัด

                  หรือข้อสงวนสําหรับผู้ที่มีอาการตาบอดสี ควรเว้นไว้เฉพาะการศึกษาหรือการประกอบอาชีพที่ต้องจําแนกสี
                  ให้ชัดเจนบางประเภท ไม่ควรแบ่งแยกบุคคลที่มีอาการตาบอดสี เพราะบุคคลเหล่านี้ไม่ได้แตกต่างจากบุคคล
                  ทั่วไปเลย (ผู้ให้สัมภาษณ์ท่านที่ 3, กรมการขนส่งทางบก, สัมภาษณ์ 20 พฤษภาคม 2558)
                                         4) ต้องยอมรับว่าผู้ที่มีอาการตาบอดสีนั้น มีข้อจํากัดทางกายภาพในการใช้ชีวิต

                  ประจําวันและการทํากิจกรรมด้านต่างๆ จริง กฎหมายในปัจจุบันก็ได้คํานึงถึงความเหมาะสมและความปลอดภัย
                  ก่อนเป็นสําคัญอยู่แล้ว แต่หากมีการปรับปรุงจริง ก็ควรจะเป็นในส่วนของการอํานวยความสะดวกให้กับบุคคล
                  ผู้มีอาการตาบอดสีให้ได้รับความเท่าเทียมในการรับบริการต่างๆ ทั้งจากทางภาครัฐและเอกชน และการให้
                  ความรู้เรื่องข้อกฎหมายเพื่อประโยชน์ในการดําเนินชีวิตประจําวันต่อไป (ผู้ให้สัมภาษณ์ท่านที่ 4, กรมการขนส่ง

                  ทางบก, สัมภาษณ์ 27 พฤษภาคม 2558)
                                         5) ควรกําหนดเป็นกฎ ระเบียบ หลักเกณฑ์และมาตรการทางกฎหมายที่ชัดเจน
                  มีความเท่าเทียมกันในแต่ละสาขาหรือแต่ละอาชีพ ไม่ควรแบ่งแยกให้เกิดปัญหาและปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน

                  (ผู้ให้สัมภาษณ์ท่านที่ 5, กระทรวงแรงงาน, สัมภาษณ์ 9 มิถุนายน 2558)
                                         6) ในหน่วยงานไม่มีกฎ ระเบียบ หลักเกณฑ์และมาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
                  กับข้อจํากัดหรือข้อสงวนสําหรับผู้ที่มีอาการตาบอดสีโดยตรง แต่มีบทบัญญัติเกี่ยวกับสิทธิประโยชน์ และ
                  ความคุ้มครองคนพิการเพื่อมิให้มีการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรม (ผู้ให้สัมภาษณ์ท่านที่ 6, กรมการจัดหางาน
                  สัมภาษณ์ 28 พฤษภาคม 2558)

                                         7) มีข้อจํากัดคือห้ามบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสีขับขี่รถสาธารณะ ไม่ควรมีการ
                  ปรับปรุง เพื่อปูองกันอันตรายที่อาจเกิดขึ้นกับคนหมู่มาก ข้อห้ามข้อจํากัดต่างๆ ต่อบุคคลผู้ที่มีอาการตาบอดสี
   108   109   110   111   112   113   114   115   116   117   118