Page 18 - รายงานการปฏิบัติตามอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิของคนพิการ
P. 18
14
พัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ที่รับแจ้งเหตุต่างๆ และการให้ความ
ช่วยเหลือทางกฎหมายโดยส านักงานพัฒนาสังคมระดับจังหวัดมีเจ้าหน้าที่ให้
ความช่วยเหลือในด้านนี้จังหวัดละ 2 คน อย่างไรก็ดี เจ้าหน้าที่สายด่วนบางคน
ไม่มีความรู้ความเข้าใจมากพอที่จะให้ค าแนะน าช่วยเหลือและคุ้มครองคนพิการ
ได้อย่างมีประสิทธิผล
24. ข้อเสนอแนะ กรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการควรจัดให้มีระบบ
การดูแลความปลอดภัยของคนพิการที่เป็นกลุ่มเสี่ยง เช่น คนพิการที่ถูกทอดทิ้ง
อยู่ตามล าพัง โดยอาจใช้ระบบอาสาสมัครในการไปเยี่ยมคนพิการในชุมชนเป็น
ระยะๆ ในท านองเดียวกับอาสาสมัครสาธารณสุขหรืออาจมีความร่วมมือกับ
กระทรวงสาธารณสุข ในการใช้อาสาสมัครสาธารณสุขที่มีอยู่แล้วในการให้ข้อมูล
เกี่ยวกับคนพิการในชุมชนที่เป็นกลุ่มเสี่ยงเพื่อมีมาตรการดูแลความปลอดภัยที่
เหมาะสมต่อไป ส่วนมาตรการให้ความช่วยเหลือ กระทรวงการพัฒนาสังคมฯ
ควรมีการอบรมเจ้าหน้าที่ที่รับแจ้งเหตุทางสายด่วนให้มีความรู้เพียงพอที่จะให้
ค าแนะน าแก้ไขปัญหาในเบื้องต้นแก่ผู้แจ้งเหตุ
การด ารงชีวิตอย่างอิสระ และการมีมาตรฐานการด ารงชีวิตที่เพียงพอ (ข้อ 19,
20 และ 28 ของอนุสัญญาฯ)
25. สังคมไทยยังมีความเข้าใจเกี่ยวกับการด ารงชีวิตอิสระของคนพิการไม่ถูกต้อง
นัก การด ารงชีวิต อย่างอิสระไม่ได้หมายถึงการที่คนพิการอยู่ล าพังเพียงคนเดียว
แต่ความหมายที่แท้จริงคือการที่คนพิการสามารถเลือกด ารงชีวิตในรูปแบบที่ตน
ต้องการได้ ซึ่งเกี่ยวโยงกับเรื่องศักดิ์ศรีและเสรีภาพในการตัดสินใจ อนุสัญญาว่า
ด้วยสิทธิของคนพิการข้อ 19 ก าหนดให้คนพิการมีโอกาสเลือกที่จะอาศัยอยู่ใน
ชุมชน โดยรัฐควรมีบริการที่สนับสนุนเรื่องการจัดสภาพที่อยู่อาศัย ให้เอื้อต่อการ
ที่คนพิการจะอาศัยอยู่ในบ้านและเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนได้ ซึ่งมาตรา 20 ของ
