Page 253 - ประมวลรายงานผลการพิจารณาเพื่อเสนอแนะนโยบายและข้อเสนอในการปรับปรุงกฎหมาย และกฎของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ : เล่ม 1 ระหว่างวันที่ 1 มีนาคม 2554 - 31 ธันวาคม 2557
P. 253
251
ประมวลรายงานผลการพิจารณาเพื่อเสนอแนะนโยบายหรือข้อเสนอในการปรับปรุงกฎหมาย และกฎ
ของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ เล่ม ๑ ระหว่าง ๑ มีนาคม ๒๕๕๔ – ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๗
ตารางที่ ๑ มีประเด็นที่เป็นข้อสังเกต ดังนี้
๑) กฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลทั้ง ๔ ฉบับ มีเจตนารมณ์ที่สอดคล้องและ
แตกต่างกัน ดังนี้
พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจข้อมูลเครดิตฯ มีเจตนารมณ์เพื่อกำาหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ
เงื่อนไขการทำาธุรกรรมข้อมูลเครดิตและเพื่อคุ้มครองเจ้าของข้อมูลในกรณีดังกล่าว พระราชบัญญัติ
ว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ฯ มีเจตนารมณ์เพื่อส่งเสริมการทำาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ให้
น่าเชื่อถือ มีผลทางกฎหมายส่งเสริมป้องกันการใช้ธุรกรรมดังกล่าวทั้งภายในและระหว่างประเทศ
ให้สอดคล้องกับมาตรฐานที่เป็นยอมรับในระดับสากลมีการควบคุมผู้ประกอบธุรกิจบริการเกี่ยวกับ
ธุรกรรมโดยกำาหนดให้ขึ้นทะเบียนหรือต้องเป็นผู้ได้รับอนุญาต พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของ
ราชการฯ มีเจตนารมณ์เพื่อคุ้มครองสิทธิของประชาชนในการรับทราบข้อมูลข่าวสารการดำาเนินงาน
ของรัฐ และมีการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลที่อยู่ในการครอบครองดูแลของรัฐหรือที่เกี่ยวข้องกับ
ข้อมูลข่าวสารราชการร่วมอยู่ด้วย ส่วนร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลฯ มีเจตนารมณ์
เพื่อคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลโดยตรงเป็นลักษณะบังคับใช้อย่างทั่วไป คุ้มครองมิให้มีการนำาข้อมูล
ส่วนบุคคลไปแสวงประโยชน์โดยไม่ชอบและจากการเปิดเผยข้อมูลส่วนบุคคลนั้น โดยเห็นได้ว่า
เฉพาะพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการฯ ที่กำากับดูแลผู้ควบคุมข้อมูลที่เป็นหน่วยงานของรัฐ
นอกจากนั้นเป็นการควบคุมหน่วยงานภาคเอกชนเป็นหลัก
๒) กฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลทั้ง ๔ ฉบับ ได้ให้ความหมายของข้อมูล
ส่วนบุคคลและผู้ควบคุมข้อมูลส่วนบุคคล โดยพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจข้อมูลเครดิตฯ
ใช้คำาว่า ข้อมูลเครดิต ซึ่งหมายถึง ข้อเท็จจริงที่บ่งถึงตัวลูกค้าที่ขอสินเชื่อทั้งที่เป็นบุคคลและนิติบุคคล
ส่วนกฎหมายอีก ๓ ฉบับ ให้ความหมายว่า เป็นข้อมูลเกี่ยวกับบุคคล โดยพระราชบัญญัติข้อมูลและ
ข่าวสารของราชการฯ และร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลฯ ให้รายละเอียดที่ชัดเจนกว่า
พระราชบัญญัติว่าด้วยการประกอบธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ฯ ส่วนคำาว่า ผู้ควบคุมข้อมูลส่วนบุคคล
พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจข้อมูลเครดิตฯ และร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลฯ
หมายถึง บุคคลและนิติบุคคลที่เป็นภาคเอกชน โดยร่างพระราชบัญญัติฯ หมายถึง รัฐวิสาหกิจด้วย
ส่วนพระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ฯ หมายถึง หน่วยงานของรัฐและธุรกิจบริการ
และพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการฯ หมายถึง หน่วยงานของรัฐ
๓) คำาว่า ผู้ประมวลผลข้อมูล มีเฉพาะพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจข้อมูลเครดิตฯ ที่ให้
นิยามไว้ ส่วนคำาว่า ข้อมูลห้ามจัดเก็บหรือข้อมูลส่วนบุคคลอันมีลักษณะต้องห้าม มีกฎหมาย ๒ ฉบับ
ที่ให้ความหมายไว้ ได้แก่ พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจข้อมูลเครดิตฯ และร่างพระราชบัญญัติฯ
โดยร่างกฎหมายฉบับหลังให้ความหมายครอบคลุมประเภทของข้อมูลมากกว่า เพราะเป็นการเจาะจง
คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลให้เป็นการทั่วไป
