Page 240 - ประมวลรายงานผลการพิจารณาเพื่อเสนอแนะนโยบายและข้อเสนอในการปรับปรุงกฎหมาย และกฎของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ : เล่ม 1 ระหว่างวันที่ 1 มีนาคม 2554 - 31 ธันวาคม 2557
P. 240
238 ประมวลรายงานผลการพิจารณาเพื่อเสนอแนะนโยบายหรือข้อเสนอในการปรับปรุงกฎหมาย และกฎ
ของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ เล่ม ๑ ระหว่าง ๑ มีนาคม ๒๕๕๔ – ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๗
๓. ข้อเท็จจริงและข้อมูลประกอบการพิจารณา
๓.๑ สภาพปัญหาการคุ้มครองสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
๓.๑.๑ สิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล ดังที่กล่าวข้างต้นเป็น
ประเภทหนึ่งของสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัว หมายถึง สิทธิที่บุคคลทุกคนจะได้รับการเคารพจาก
องค์กรของรัฐและบุคคลทั้งหลายในอันจะไม่เข้าไปสืบสวน เก็บบันทึก หรือเปิดเผยข้อมูลชีวิตส่วนตัว
ซึ่งเป็นความลับของผู้นั้น ไม่แทรกแซงหรือละเมิดสิทธิในชีวิตส่วนตัว ข้อมูลชีวิตส่วนตัวหรือข้อมูล
ส่วนบุคคล เช่น ประวัติวัยเยาว์ ประวัติการกระทำาความผิดทางอาญา ภาพถ่าย ลายพิมพ์นิ้วมือ ข้อมูล
๑๖๓
เกี่ยวกับรสนิยมทางเพศหรือเพศสภาพ
๓.๑.๒ ข้อมูลจากสำานักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ ระบุว่าระหว่าง พ.ศ.
๒๕๔๕ – ๒๕๕๗ ได้รับคำาร้องเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
จำานวน ๔๖ คำาร้อง เป็นคำาร้องเกี่ยวกับการใช้หรือเผยแพร่ข้อมูลส่วนบุคคลโดยเจ้าของข้อมูลไม่ยินยอม
เช่น เผยแพร่ผ่านสื่อออนไลน์ ผ่านสื่อมวลชนและสื่อสาธารณะ จำานวน ๒๔ คำาร้อง เป็นคำาร้อง
เกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคลที่เป็นข้อมูลเครดิต จำานวน ๑๒ คำาร้อง เป็นคำาร้องเกี่ยวกับข้อมูลส่วนตัวของ
ผู้ป่วยซึ่งรับการรักษาในสถานพยาบาล เช่น ไม่ให้ข้อมูลเวชระเบียนของผู้ป่วยที่เป็นเจ้าของข้อมูล
ตามที่ผู้ป่วยนั้นหรือผู้แทนร้องขอ จำานวน ๖ คำาร้อง และเป็นคำาร้องเกี่ยวกับการไม่แก้ไขข้อมูล
๑๖๔
ส่วนบุคคล เช่น ประวัติอาชญากร ตามที่เจ้าของข้อมูลร้องขอ จำานวน ๔ คำาร้อง
๓.๑.๓ จากการศึกษาคำาร้องเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิในความเป็นอยู่ส่วนตัวเกี่ยวกับ
ข้อมูลส่วนบุคคลข้างต้น มีข้อสังเกต คือ
๑) ผู้กระทำ�ละเมิด ประกอบด้วย
๑.๑) เจ้าหน้าที่ของรัฐและหน่วยงานของรัฐ เช่น สำานักงานตำารวจแห่งชาติ
ซึ่งละเมิดเกี่ยวกับการไม่แก้ไขข้อมูลประวัติอาชญากร การแถลงข่าวการจับกุมผู้ต้องหาและ
การนำาผู้ต้องหาไปทำาแผนประกอบคำารับสารภาพโดยไม่ระมัดระวัง เจ้าหน้าที่ขององค์กรปกครอง
ส่วนท้องถิ่นเผยแพร่ข้อมูลส่วนบุคคลของสมาชิกชุมชนในลักษณะที่ทำาให้ผู้นั้นเสื่อมเสียชื่อเสียง
ผ่านสื่อท้องถิ่น (เสียงตามสาย)
๑.๒) ผู้ประกอบอาชีพเฉพาะ เช่น แพทย์ ซึ่งละเมิดเกี่ยวกับการไม่เปิดเผย
เวชระเบียนและประวัติการรักษาให้แก่ผู้ป่วยซึ่งเป็นเจ้าของข้อมูลตามที่ผู้ป่วยร้องขอ
๑๖๓ Pierre KAYSER. La protection de la vie privee par le droit, ใน นนทวัชร์ นวตระกูลพิสุทธิ์, ผศ.ดร., เรื่อง
เดียวกัน., หน้า ๑๔ – ๑๕.
๑๖๔ ที่มา http://complaint.nhrc.or.th/oldsystem/search.php ค้นเมื่อวันที่ ๑๑/๔/๒๕๕๗ และ
http://172.16.106.172/oldsystem/search/php ค้นเมื่อวันที่ ๔/๓/๒๕๕๗
