Page 215 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยผลกระทบธุรกิจค้าปลีกขนาดใหญ่กับการคุ้มครองสิทธิมนุษยชน
P. 215

206


                                                          หมวด ๔

                                                       บทกําหนดโทษ

                         มาตรา ๓๓ ผูใดไมปฏิบัติตามหนังสือเรียกของพนักงานเจาหนาที่ หรือไมยอมใหขอเท็จจริงหรือไม
                  สงเอกสารหรือหลักซานตามมาตรา ๑๖ (๑) ตองระวางโทษจําคุกไมเกินสามเดือน หรือปรับไมเกินหาพัน

                  บาท หรือทั้งจําทั้งปรับ
                         มาตรา ๒๔ ผูใดขัดขวางการปฏิบัติหนาที่ของเจาพนักงานที่ตามมาตรา ๑๖ (๒) ตองระวางโทษ
                  จําคุกไมเกินหนึ่งป หรือปรับไมเกินสองหมื่นบาท หรือทั้งจําทั้งปรับ
                         มาตรา ๓๕ ผูใดไมปฏิบัติตามตามคําสั่งเตือนของพนักงานเจาหนาที่ตามมาตรา ๑๖ (๓) ตองระวาง

                  โทษปรับไมเกินสามหมื่นบาท
                         มาตรา ๓๖ ผูใดไมอํานวยความสะดวกแกพนักงานเจาหนาที่ตามมาตรา ๑๗ ตองระวางโทษจําคุก
                  ไมเหินหนึ่งเดือน หรือปรับไมเกินหนึ่งหมื่นบาท หรือทั้งจําทั้งปรับ

                         มาตรา ๓๗ ผูใดประกอบธุรกิจคาปลีกหรือคาสงตามมาตรา ๒๐ โดยไมไดรับใบอนุญาตหรือตั้ง
                  สาขาโดยไมไดรับใบอนุญาตตามมาตรา ๒๓ ตองระวางโทษจําคุกไมเกินหนึ่งป หรือปรับไมเกินหนึ่งลานบาท
                  หรือทั้งจําทั้งปรับ และปรับอีกไมเกินวันละสองแสนบาทตลอดเวลาที่ยังฝาฝนอยู
                         มาตรา ๓๘ ผูรับใบอนุญาตผูใดฝาฝนหรือไมปฏิบัติตามกฎกระทรวงที่ออกตามมาตรา ๒๑ ตอง
                  ระวางโทษปรับไมเกินหนึ่งแสนบาท และปรับอีกไมเกินวันละหนึ่งหมื่นบาทตลอดเวลาที่ยังฝาฝนอยู

                         มาตรา ๓๙ ผูรับใบอนุญาตผูใดไมปฏิบัติตามมาตรา ๓๑ ตองระวางโทษปรับไมเกินสองหมื่นบาท
                         มาตรา ๔๐ ในกรณีที่ผูกระทําความผิดซึ่งตองไดรับโทษตามพระราชบัญญัตินี้เปนนิติบุคคลให
                  กรรมการ ผูจัดการ หุนสวนผูจัดการ หรือผูซึ่งรับผิดชอบในการดําเนินงานของนิติบุคคลในเรื่องนั้นตองไดรับ

                  โทษตามที่บัญญัติไวสําหรับความผิดนั้นๆ ดวย เวนแตพิสูจนไดวาการกระทํานั้นไดกรทําโดยตนมิไดรูเห็น
                  หรือยินยอมหรือตนไดจัดการตามสมควรเพื่อปองกันมิใหเกิดความผิดนั้นแลว
                         มาตรา ๔๑ บรรดาความผิดตามพระราชบัญญัตินี้ เวนแตความผิดตามมาตรา ๓๗ ให
                  คณะกรรมการมีอํานาจเปรียบเทียบได

                         การมอบหมายตามวรรคหนึ่ง ใหเปนไปตามหลักเกณฑและวิธีการที่คณะกรรมการกําหนด
                         เมื่อผูตองหาไดชําระเงินคาปรับตามจํานวนที่เปรียบเทียบภายในระยะเวลาที่กําหนดแลวใหถือวา
                  คดีเลิกกันตามบทบัญญัติแหงประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา



                  ผูรับสนองพระบรมราชโองการ



                         นายกรัฐมนตรี
   210   211   212   213   214   215   216   217   218   219   220