Page 199 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยผลกระทบธุรกิจค้าปลีกขนาดใหญ่กับการคุ้มครองสิทธิมนุษยชน
P. 199

190

                         มาตรา ๒๐  ในการปฏิบัติหนาที่ของพนักงานเจาหนาที่ ใหบุคคลซึ่งเกี่ยวของอํานวยความสะดวกตาม
                  สมควร

                         มาตรา ๒๑  ในการปฏิบัติหนาที่ พนักงานเจาหนาที่ตองแสดงบัตรประจําตัวตอบุคคลซึ่งเกี่ยวของ
                         บัตรประจําตัวใหเปนไปตามแบบที่รัฐมนตรีกําหนด โดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
                         มาตรา ๒๒  ในการปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้ ใหกรรมการ อนุกรรมการและพนักงานเจาหนาที่

                  เปนเจาพนักงานตามประมวลกฎหมายอาญา

                                                            หมวด ๓
                                                การประกอบธุรกิจคาปลีกหรือคาสง


                         มาตรา ๒๓  เพื่อประโยชนในการจัดระบบธุรกิจคาปลีกหรือคาสงและเพื่อใหธุรกิจคาปลีกหรือคาสง
                  รายยอยดั้งเดิมซึ่งเปนปจจัยสําคัญของระบบเศรษฐกิจในชุมชนดํารงอยูไดใหฐมนตรีโดยคําแนะนําของ
                  คณะกรรมการมีอํานาจออกกฎกระทรวงกําหนดใหการประกอบธุรกิจคาปลีกหรือคาสงอยางหนึ่งอยางใด

                  ดังตอไปนี้ เปนธุรกิจที่ตองขออนุญาตในการประกอบธุรกิจ
                         (๑) ธุรกิจคาปลีกหรือคาสงที่มีขนาดพื้นที่ของสถานประกอบธุรกิจขายสินคาแหงใดแหงหนึ่ง ตั้งแตหนึ่ง
                  พันตารางเมตรขึ้นไป พื้นที่ของสถานประกอบธุรกิจขายสินคา หมายความถึงพื้นที่รวมของทุกชั้นภายในอาคาร
                  และพื้นที่ภายนอกอาคารที่ใชประกอบกิจการขายสินคา แตทั้งนี้ไมรวมถึงพื้นที่ใชสอยอยางอื่นที่ไมไดใชในการ

                  ขายสินคา เชน พื้นที่ใหบุคคลอื่นเชา คลังสินคา ที่จอดรถ หองน้ํา
                         (๒) ธุรกิจคาปลีกหรือคาสงที่มียอดรายไดหรือประมาณการรายไดของทุกสาขาในปภาษีที่ผานมาหรือ
                  ประมาณการรายไดของแผนธุรกิจในปแรกรวมกันตั้งแตหนึ่งพันลานบาทขึ้นไป หรือตามจํานวนที่กําหนดเพิ่มขึ้น
                  ตามพระราชกฤษฎีกา หรือ

                         (๓) ธุรกิจคาปลีกหรือคาสงซึ่งผูประกอบธุรกิจคาปลีกหรือคาสงไดรับอนุญาตจากผูประกอบธุรกิจคาปลีก
                  หรือคาสงตาม (๑) หรือ (๒) ใหใชสิทธิในทรัพยสินทางปญญา หรือสิทธิอยางอื่น เพื่อประกอบธุรกิจภายใน
                  ระยะเวลาหรือเขตพื้นที่ที่กําหนด และการประกอบธุรกิจนั้นอยูภายใตการสงเสริมและควบคุมตามแผนดําเนิน
                  ธุรกิจของบุคคลที่อนุญาตนั้น โดยผูประกอบธุรกิจคาปลีกหรือคาสงมีหนาที่ตองจายคาตอบแทนการใชสิทธิ

                  ดังกลาว
                         มาตรา ๒๔  ภายใตบังคับมาตรา ๒๓ ใหแบงประเภทการประกอบธุรกิจคาปลีกหรือคาสงออกเปน ๔
                  ประเภท ไดแก

                         (๑) ธุรกิจคาปลีกคาสงขนาดใหญมาก หมายความวา ธุรกิจที่มีขนาดพื้นที่ตั้งแตสามพันตารางเมตรขึ้นไป
                         (๒) ธุรกิจคาปลีกคาสงขนาดใหญ หมายความวา ธุรกิจที่มีขนาดพื้นที่ตั้งแตหนึ่งพันถึงสองพันเการอย
                  เกาสิบเกาตารางเมตร
                         (๓) ธุรกิจคาปลีกคาสงขนาดกลาง หมายความวา ธุรกิจที่มีขนาดพื้นที่ตั้งแตสามรอยถึงเการอยเกาสิบ
                  เกาตารางเมตร

                         (๔) ธุรกิจคาปลีกคาสงขนาดเล็ก หมายความวา ธุรกิจที่มีขนาดพื้นที่ตั้งแตหนึ่งรอยยี่สิบถึงสองรอยเกา
                  สิบเกาตารางเมตรใหรัฐมนตรีโดยความเห็นชอบของ กกค. มีอํานาจออกกฎกระทรวงกําหนดหลักเกณฑ วิธีการ
                  และเงื่อนไขในการประกอบธุรกิจคาปลีกหรือคาสงในแตละประเภทแยกตางหากจากกันการกําหนดหลักเกณฑ

                  วิธีการ และเงื่อนไขในการประกอบธุรกิจคาปลีกหรือคาสงตามวรรคสอง ใหกําหนดหลักเกณฑเกี่ยวกับบริเวณ
   194   195   196   197   198   199   200   201   202   203   204