Page 25 - รายงานผลการศึกษาข้อมูลนักโทษประหารชีวิต
P. 25

๑.๑  ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน (The Universal Declaration                   ในการทำาลายสิทธิและเสรีภาพประการใดที่รับรองไว้ในกติกานี้ หรือเป็นการจำากัด
                    of Human Rights : UDHR)                                                    สิทธินั้นยิ่งไปกว่าที่ได้บัญญัติไว้ในกติกานี้

                    ที่ประชุมสมัชชาสหประชาชาติได้ให้การรับรองปฏิญญาสากลว่าด้วย                           ๒. จะต้องไม่มีการจำากัดหรือเลี่ยงสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานที่ได้รับการ
          สิทธิมนุษยชน (The Universal Declaration of Human Rights : UDHR) ตามข้อมติที่         รับรอง หรือที่มีอยู่ในรัฐภาคีใดในกติกานี้ซึ่งเป็นไปตามกฎหมาย อนุสัญญา กฎระเบียบ
          ๒๑๗A (III) โดยประเทศไทย ได้ออกเสียงสนับสนุนปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน             หรือจารีตประเพณี โดยอ้างว่ากติกานี้ไม่รับรองสิทธิเช่นว่านั้น หรือรับรองสิทธินั้น

          เมื่อวันที่ ๑๐ ธันวาคม ค.ศ. ๑๙๔๘ ซึ่งถือเป็นการประกาศเจตนารมณ์ในการรับรอง            ในระดับที่ด้อยกว่า
          สิทธิขั้นพื้นฐานของมนุษย์                                                                      ข้อ ๖
                    ข้อปฏิญญาที่เกี่ยวข้องกับโทษประหารชีวิต ประกอบด้วย                                   ๑.  มนุษย์ทุกคนมีสิทธิที่จะมีชีวิตมาแต่กำาเนิด สิทธินี้ต้องได้รับการ

                    ข้อ ๑  มนุษย์ทั้งปวงเกิดมามีอิสระและ เสมอภาคกันในศักดิ์ศรีและสิทธิ         คุ้มครองโดยกฎหมายบุคคลจะต้องไม่ถูกทำาให้เสียชีวิตโดยอำาเภอใจ
          ต่างในตนมีเหตุผลและมโนธรรม และควรปฏิบัติต่อกันด้วยจิตวิญญาณแห่งภราดรภาพ                        ๒.  ในประเทศที่ยังมิได้ยกเลิกโทษประหารชีวิต การลงโทษประหารชีวิต
                    ข้อ ๓ ทุกคนมีสิทธิในการมีชีวิต เสรีภาพ และความมั่นคงแห่งบุคคล              อาจกระทำาได้เฉพาะคดีอุกฉกรรจ์ที่สุดตามกฎหมายที่ใช้บังคับในขณะกระทำา

                    ข้อ ๕ บุคคลใดจะถูกกระทำาการทรมานหรือ การปฏิบัติหรือการลงโทษ                ความผิด และไม่ขัดต่อบทบัญญัติแห่งกติกานี้ และต่ออนุสัญญาว่าด้วยการป้องกัน
                                ่
          ที่โหดร้าย ไร้มนุษยธรรมหรือยำายีศักดิ์ศรีไม่ได้                                      และการลงโทษอาชญากรรมล้างเผ่าพันธุ์  การลงโทษเช่นว่านี้จะกระทำาได้ก็แต่โดย
                                                                                               คำาพิพากษาถึงที่สุดของศาลที่มีอำานาจ
               ๑.๒  กติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง

                    (International Covenant on Civil and Political Rights :                              ๓.  ในกรณีที่การทำาให้เสียชีวิตมีลักษณะเป็นอาชญากรรมล้างเผ่าพันธุ์
                    ICCPR)                                                                     ย่อมเป็นที่เข้าใจว่าข้อบทที่นี้ มิได้ให้อำานาจรัฐภาคีใดแห่งกติกานี้ในอันที่จะเลี่ยงจาก
                    สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติได้รับรองกติการะหว่างประเทศว่าด้วย                พันธกรณีใดที่มีตามบทบัญญัติแห่งอนุสัญญาว่าด้วยการป้องกันและการลงโทษอาชญากรรม

          สิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง (International Covenant on Civil and Political       ล้างเผ่าพันธุ์
          Rights : ICCPR) เมื่อวันที่ ๑๖ ธันวาคม ๒๕๐๙ โดยประเทศไทยได้เข้าเป็นภาคี ICCPR                  ๔.  บุคคลใดต้องคำาพิพากษาประหารชีวิต ย่อมมีสิทธิขออภัยโทษหรือ

          โดยการภาคยานุวัติ เมื่อวันที่ ๒๙ ตุลาคม ๒๕๓๙ และมีผลบังคับใช้กับประเทศไทย            ลดหย่อนผ่อนโทษตามคำาพิพากษา การนิรโทษกรรม การอภัยโทษ หรือการลดหย่อน
          เมื่อวันที่ ๒๙ มกราคม ๒๕๔๐ ซึ่งปรากฏกติกาที่เกี่ยวข้องกับสิทธิในการมีชีวิต ดังนี้    ผ่อนโทษตามคำาพิพากษาประหารชีวิตอาจให้ได้ในทุกกรณี
                                                                                                                     ่
                    ข้อ ๓ รัฐภาคีแห่งกติกานี้รับที่จะประกันสิทธิอันเท่าเทียมกันของบุรุษและ               ๕.  บุคคลอายุตำากว่า ๑๘ ปี ที่กระทำาความผิดจะถูกพิพากษาประหาร

          สตรี ในการที่จะอุปโภคสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมืองทั้งปวงดังที่ได้ระบุไว้ในกติกานี้  ชีวิตมิได้  และจะดำาเนินการประหารชีวิตสตรีขณะมีครรภ์ไม่ได้
                    ข้อ ๕                                                                                ๖.  รัฐภาคีใดแห่งกติกานี้จะยกข้อบทนี้ขึ้นอ้างเพื่อประวิง หรือขัดขวาง

                    ๑. ไม่มีความใดในกติกานี้ที่อาจนำาไปตีความไปในทางที่จะให้รัฐใด กลุ่ม        การยกเลิกโทษประหารชีวิตมิได้
          หรือบุคคลใดได้สิทธิที่จะเข้าไปเกี่ยวข้องกับกิจกรรม หรือกระทำาการใดอันมีจุดมุ่งหมาย             ข้อ ๗  บุคคลจะถูกทรมาน หรือได้รับการปฏิบัติ หรือการลงโทษที่โหดร้าย


          22                                     รายงานผลการศึกษาข้อมูลนักโทษประหารชีวิต       รายงานผลการศึกษาข้อมูลนักโทษประหารชีวิต                    23
   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30