Page 224 - รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาวิจัยผลกระทบธุรกิจค้าปลีกขนาดใหญ่กับการคุ้มครองสิทธิมนุษยชน

215

การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาต ใหเปนไปตามหลักเกณฑ วิธีการและ
เงื่อนไขที่กําหนดในกฎกระทรวง

มาตรา ๓๑ คําสั่งไมออกใบอนุญาตใหประกอบธุรกิจ ไมอนุญาตใหตั้งสาขาหรือไมอนุญาตใหโอน
กิจการ ผูขออนุญาตมีสิทธิอุทธรณตอศาลปกครองไดภายในเกาสิบวันนับแตวันที่ไดรับแจงคําสั่ง
มาตรา ๓๒ ผูรับใบอนุญาตที่เลิกประกอบธุรกิจคาปลีกหรือคาสง หรือเลิกสาขาใดสาขาหนึ่ง ตองแจง

เปนหนังสือใหผูอนุญาตทราบภายในสิบหาวันนับแตวันเลิกประกอบธุรกิจหรือวันเลิกสาขานั้น

หมวด ๔
บทกําหนดโทษ
------------------------

มาตรา ๓๓ ผูใดไมปฏิบัติตามหนังสือเรียกของพนักงานเจาหนาที่ หรือไมยอมใหขอเท็จจริง หรือไมสง
เอกสารหรือหลักฐานตามมาตรา ๑๖(๑) ตองระวางโทษจําคุกไมเกินสามเดือน หรือปรับไมเกินหาพันบาท หรือ
ทั้งจําทั้งปรับ

มาตรา ๓๔ ผูใดขัดขวางการปฏิบัติหนาที่ของพนักงานเจาหนาที่ตามมาตรา ๑๖(๒) ตองระวางโทษ
จําคุกไมเกินหนึ่งป หรือปรับไมเกินสองหมื่นบาท หรือทั้งจําทั้งปรับ
มาตรา ๓๕ ผูใดไมปฏิบัติตามคําสั่งเตือนของพนักงานเจาหนาที่ตามมาตรา ๑๖(๓) ตองระวางโทษปรับ
ไมเกินสามหมื่นบาท

มาตรา ๓๖ ผูใดไมอํานวยความสะดวกแกพนักงานเจาหนาที่ตามมาตรา ๑๗ ตองระวางโทษจําคุกไม
เกินหนึ่งเดือน หรือปรับไมเกินหนึ่งหมื่นบาท หรือทั้งจําทั้งปรับ
มาตรา ๓๗ ผูใดประกอบธุรกิจคาปลีกหรือคาสงตามมาตรา ๒๐ โดยไมไดรับใบอนุญาตหรือตั้งสาขา
โดยไมไดรับใบอนุญาตตามมาตรา ๒๔ ตองระวางโทษจําคุกไมเกินหนึ่งปหรือปรับไมเกินหนึ่งลานบาท หรือทั้ง

จําทั้งปรับ และปรับอีกไมกินวันละสองแสนบาทตลอดเวลาที่ยังฝาฝนอยู
มาตรา ๓๘ ผูรับใบอนุญาตผูใดฝาฝนหรือไมปฏิบัติตามกฎกระทรวงที่ออกตามมาตรา ๒๑ ตองระวาง
โทษปรับไมเกินหนึ่งแสนบาท และปรับอีกไมเกินวันละหนึ่งหมื่นบาทตลอดเวลาที่ยังฝาฝนอยู
มาตรา ๓๙ ผูรับใบอนุญาตผูใดไมปฏิบัติตามมาตรา ๓๒ ตองระวางโทษปรับไมเกินสองหมื่นบาท

มาตรา ๔๐ ในกรณีที่ผูกระทําความผิดซึ่งตองรับโทษตามพระราชบัญญัตินี้เปนนิติบุคคล ใหกรรมการ
ผูจัดการ หุนสวนผูจัดการ หรือผูซึ่งรับผิดชอบในการดําเนินงานของนิติบุคคลในเรื่องนั้นตองรับโทษตามที่
บัญญัติไวสําหรับความผิดนั้นๆ ดวย เวนแตจะพิสูจนไดวาการกระทํานั้นไดกระทําโดยตนมิไดรูเห็นหรือยินยอม

หรือตนไดจัดการตามสมควรเพื่อปองกันมิใหเกิดความผิดนั้นแลว
มาตรา ๔๑ บรรดาความผิดตามพระราชบัญญัตินี้ เวนแตความผิดตามมาตรา ๓๗ ใหคณะกรรมการมีอํานาจ
เปรียบเทียบไดในการใชอํานาจดังกลาวคณะกรรมการอาจมอบหมายใหคณะอนุกรรมการ อธิบดี ผูวาราชการจังหวัด
พาณิชยจังหวัด หัวหนาสํานักงานการคาภายในจังหวัด หรือพนักงานเจาหนาที่เปนผูกระทําแทนได
การมอบหมายตามวรรคหนึ่ง ใหเปนไปตามหลักเกณฑและวิธีการที่คณะกรรมการกําหนด

เมื่อผูตองหาไดชําระเงินคาปรับตามจํานวนที่เปรียบเทียบภายในระยะเวลาที่กําหนดแลวใหถือวาคดี
เลิกกันตามบทบัญญัติแหงประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา