Page 133 - พระมหากษัตริย์กับงานสิทธิมนุษยชน
P. 133
ทศพิธราชธรรมข้อที่ ๑ คือ ทาน เป็นคำาที่มาจากภาษาบาลีว่า ทาน (ทา-นะ) แปลว่า
การให้ ตามรูปศัพท์ ทาน หมายถึงการให้ทรัพย์สิ่งของ ให้เสื้อผ้าอาภรณ์ ให้ข้าวของเครื่องใช้แก่ผู้ที่
ขัดสน ทานเป็นการให้ที่บริสุทธิ์ หมายถึง การให้โดยไม่หวังผลตอบแทน ไม่หวังว่าผู้ที่ได้รับของจะต้อง
ตอบแทนด้วยสิ่งใด หรือแม้ด้วยการสำานึกถึงบุญคุณของผู้ให้ ในทางพระพุทธศาสนาถือว่า ทาน
ต้องประกอบด้วยองค์สี่ คือ ประการแรก ผู้ให้มีความปรารถนาจะให้ ประการที่สอง สิ่งที่ให้นั้นเป็นของ
บริสุทธิ์ เป็นสิ่งของที่ตนเองเป็นเจ้าของที่แท้จริง การที่รัฐบาลนำาเงินภาษีของประชาชนไปแจกจ่ายให้
คนยากจนไม่ถือว่าเป็นทาน แต่เป็นการทำาตามหน้าที่รัฐบาลที่ต้องดูแลทุกข์สุขของราษฎรด้วยเงินภาษี
ของราษฎรนั้นเอง ประการที่สาม ทานต้องให้แก่ผู้ที่ต้องการสิ่งที่จะให้นั้นจึงจะทำาให้ผู้รับทานได้รับ
ประโยชน์ และรู้สึกอิ่มใจกับสิ่งที่ได้รับ ไม่ให้สิ่งที่ไร้ประโยชน์หรือสิ่งที่ก่อให้เกิดโทษในภายหลัง ทานที่
บริสุทธิ์จะบันดาลให้ผู้รับพบความสุขที่แท้จริง เช่น ให้อาหารแก่ผู้กำาลังหิวโหย ให้เสื้อผ้าแก่ผู้ที่กำาลัง
ขัดสนเนื่องจากบ้านถูกไฟไหม้ ถูกโจรกรรมจนหมดตัว เป็นต้น และประการที่สี่ เมื่อให้แล้วผู้ให้มี
ความอิ่มใจ พอใจในการกระทำาของตน ไม่รู้สึกเสียดายของ ไม่รู้สึกเศร้าโศกที่สูญเสียของนั้นไป เป็นต้น
พ ร ะ ม ห า ก ษั ต ริ ย์ กั บ ง า น สิ ท ธิ ม นุ ษ ย ช น 133
