Page 11 - วารสารกฎหมายสิทธิมนุษยชน. ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 (กันยายน - ธันวาคม 2563)
P. 11
10 วารสารกฎหมายสิทธิมนุษยชน
ก�รกระทำ�อันเป็นก�รละเมิดสิทธิมนุษยชน และเป็นผู้ได้รับผลกระทบจ�กมติของคณะกรรมก�ร
สิทธิมนุษยชนแห่งช�ติที่ให้ยุติเรื่องร้องเรียนดังกล่�ว ผู้ฟ้องคดีจึงเป็นผู้ได้รับคว�มเดือดร้อนหรือเสียห�ย
หรืออ�จจะเดือดร้อนหรือเสียห�ย โดยมิอ�จหลีกเลี่ยงได้อันเนื่องจ�กก�รกระทำ�ของคณะกรรมก�ร
โดยมีคำ�ขอที่ศ�ลมีอำ�น�จกำ�หนดคำ�บังคับได้ต�มม�ตร� 72 วรรคหนึ่ง (3) แห่งพระร�ชบัญญัติจัดตั้ง
ศ�ลปกครองและวิธีพิจ�รณ�คดีปกครอง พ.ศ. 2542 ผู้ฟ้องคดีจึงเป็นผู้มีสิทธิฟ้องคดีต่อศ�ลปกครอง
4
ต�มม�ตร� 42 วรรคหนึ่ง แห่งพระร�ชบัญญัติเดียวกัน
(3) กรณีที่ฟ้องว่�คณะกรรมก�รสิทธิมนุษยชนแห่งช�ติพิจ�รณ�ตรวจสอบคำ�ร้องล่�ช้� ซึ่งศ�ลได้มี
คำ�พิพ�กษ�ว่� นับแต่ผู้ฟ้องคดีมีหนังสือลงวันที่ 6 กันย�ยน 2556 ร้องเรียนคณะกรรมก�รสิทธิมนุษยชน
แห่งช�ติได้ดำ�เนินก�รตรวจสอบข้อร้องเรียนและแจ้งให้ผู้ฟ้องคดีทร�บถึงผลก�รพิจ�รณ�ข้อร้องเรียน
ดังกล่�วแล้ว โดยอ�ศัยอำ�น�จหน้�ที่ต�มม�ตร� 257 วรรคหนึ่ง ของรัฐธรรมนูญแห่งร�ชอ�ณ�จักรไทย
พุทธศักร�ช 2550 ซึ่งใช้บังคับขณะที่เกิดเหตุพิพ�ท และพระร�ชบัญญัติคณะกรรมก�รสิทธิมนุษยชน
แห่งช�ติ พ.ศ. 2542 ทั้งนี้ เพื่อคุ้มครองประโยชน์ของประช�ชนในฐ�นะผู้บริโภคประกอบกับเมื่อพิจ�รณ�
ช่วงเวล�ในก�รดำ�เนินก�รของคณะกรรมก�รสิทธิมนุษยชนแห่งช�ติจนกระทั่งตอบข้อร้องเรียนของผู้ฟ้องคดี
ซึ่งใช้เวล� 1 ปี 5 เดือน ก็ไม่มีข้อเท็จจริงใดที่แสดงให้เห็นว่�คณะกรรมก�รสิทธิมนุษยชนแห่งช�ติประวิงเวล�
ในก�รพิจ�รณ�เรื่องร้องเรียนของผู้ฟ้องคดี เนื่องจ�กในก�รสอบถ�มหน่วยง�นร�ชก�รและเอกชนที่
เกี่ยวข้องกับเรื่องร้องเรียนนั้น จำ�เป็นต้องใช้เวล�พอสมควรในก�รตรวจสอบข้อเท็จจริงกรณีจึงถือไม่ได้ว่�
คณะกรรมก�รสิทธิมนุษยชนแห่งช�ติละเลยต่อหน้�ที่ต�มที่กฎหม�ยกำ�หนดให้ต้องปฏิบัติหรือปฏิบัติหน้�ที่
ดังกล่�วล่�ช้�เกินสมควร 5
(4) กรณีที่คณะกรรมก�รสิทธิมนุษยชนแห่งช�ติยุติเรื่องร้องเรียนด้วยเหตุที่เป็นเรื่องที่มีก�รฟ้องร้อง
เป็นคดีในศ�ลหรือที่ศ�ลพิพ�กษ�หรือมีคำ�สั่งเด็ดข�ดแล้ว ต�มม�ตร� 22 แห่งพระร�ชบัญญัติคณะกรรมก�ร
สิทธิมนุษยชนแห่งช�ติ พ.ศ. 2542 ถือได้ว่�เป็นก�รกระทำ�ท�งปกครองที่เกิดเป็นข้อพิพ�ทและอยู่ในอำ�น�จ
พิจ�รณ�พิพ�กษ�ของศ�ลปกครองต�มม�ตร� 9 วรรคหนึ่ง แห่งพระร�ชบัญญัติจัดตั้งศ�ลปกครองและวิธี
พิจ�รณ�คดีปกครอง พ.ศ. 2542 6
เห็นได้ว่�กรณีต�มตัวอย่�งเหล่�นี้ส่งผลกระทบโดยตรงต่อคว�มอิสระในก�รพิจ�รณ�วินิจฉัย
ประเด็นก�รละเมิดสิทธิมนุษยชนของคณะกรรมก�รสิทธิมนุษยชนแห่งช�ติเป็นอย่�งยิ่ง เนื่องจ�กจะทำ�ให้
ผู้ที่ไม่พอใจผลก�รพิจ�รณ�ตรวจสอบของคณะกรรมก�รสิทธิมนุษยชนแห่งช�ตินำ�เรื่องไปฟ้องต่อศ�ลเพื่อ
ขอให้มีก�รแก้ไขผลก�รตรวจสอบให้เป็นไปอย่�งที่ตนต้องก�รแม้ว่�ที่ผ่�นม�ผลก�รพิจ�รณ�พิพ�กษ�ของ
ศ�ลจะมีคำ�สั่งหรือคำ�พิพ�กษ�ยกฟ้องก็ต�ม แต่ก�รที่ศ�ลพิจ�รณ�ว่�กรณีก�รใช้อำ�น�จโดยตรงในก�ร
ตรวจสอบก�รละเมิดสิทธิมนุษยชนของคณะกรรมก�รสิทธิมนุษยชนแห่งช�ติต�มรัฐธรรมนูญเป็นคดีที่อยู่ใน
อำ�น�จพิจ�รณ�พิพ�กษ�ของศ�ล อ�จมีกรณีที่ศ�ลพิจ�รณ�พิพ�กษ�เพิกถอนมติของคณะกรรมก�ร
สิทธิมนุษยชนแห่งช�ติได้ ซึ่งจะกระทบต่อคว�มอิสระของสถ�บันสิทธิมนุษยชนระดับช�ติต�มหลักก�ร
ป�รีสดังที่ได้กล่�วม�แล้วข้�งต้น
4 คำ�สั่งศ�ลปกครองสูงสุดที่ 55/2557.
5 คำ�พิพ�กษ�ศ�ลปกครองกล�ง คดีหม�ยเลขดำ�ที่ 488/2558 คดีหม�ยเลขแดงที่ 1731/2560 และคำ�พิพ�กษ�ศ�ลปกครองกล�ง
คดีหม�ยเลขดำ�ที่ 2428/2556 คดีหม�ยเลขแดงที่ 555/2559.
6 คำ�สั่งศ�ลปกครองสูงสุดที่ 769/2557.
