Page 220 - รายงานศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการศึกษาวิจัยผังเมืองกับการคุ้มครองสิทธิชุมชนและสิทธิการมีส่วนร่วมของประชาชน
P. 220

ผังเมืองกับก�รคุ้มครองสิทธิชุมชน
                                                                                         และสิทธิการมีส่วนร่วมของประชาชน



             ลงวันที่ 9 กรกฎาคม 2544 โดยจะเริ่มประกอบกิจการโรงงานในวันที่ 9 กรกฎาคม 2544 แต่ในชั้นทำา

             คำาให้การผู้ถูกฟ้องคดีที่ 6 รับว่าได้ประกอบกิจการโรงงานในพื้นที่ดังกล่าวมาเป็นเวลา 2 ปี ก่อนแจ้งประกอบ

             กิจการโรงงานจำาพวกที่ 2 ต่อผู้ถูกฟ้องคดีที่ 4 โดยโรงงานของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 6 อยู่ติดกับบ้านพักอาศัยของ
             ผู้ฟ้องคดี ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ผู้ฟ้องคดีและสถานที่ตั้งของโรงงานขัดกับกฎกระทรวงให้ใช้บังคับ

             ผังเมืองรวมสมุทรปราการ พ.ศ. 2544 จึงได้ฟ้องคดีเพื่อขอให้ศาลมีคำาพิพากษาเพิกถอนใบแจ้งประกอบ

             กิจการโรงงานจำาพวกที่ 2 ของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 6

                    มาตรา 27 แห่งพระราชบัญญัติการผังเมือง พ.ศ. 2518 บัญญัติให้ ในเขตที่ได้มีกฎกระทรวงให้ใช้

             บังคับผังเมืองรวมแล้ว ห้ามบุคคลใดใช้ประโยชน์ที่ดินผิดไปจากที่ได้กำาหนดไว้ในผังเมืองรวมหรือ

             ปฏิบัติการใดๆ ซึ่งขัดกับข้อกำาหนดของผังเมืองรวมนั้น

                    ความในวรรคหนึ่งมิให้ใช้บังคับแก่กรณีที่เจ้าของหรือผู้ครอบครองที่ดินได้ใช้ประโยชน์ที่ดินมาก่อน

             ที่จะมีกฎกระทรวงให้ใช้บังคับผังเมืองรวม และจะใช้ประโยชน์ที่ดินเช่นนั้นต่อไปเมื่อมีกฎกระทรวงให้ใช้
             บังคับผังเมืองรวมแล้ว


                    ประกอบกับข้อ 6 ของกฎกระทรวงให้ใช้บังคับผังเมืองรวมสมุทรปราการ พ.ศ. 2544 ออกตามความ

             ในพระราชบัญญัติการผังเมือง พ.ศ. 2518 ซึ่งประกาศในราชกิจจานุเบกษาเมื่อวันที่ 22 มิถุนายน 2544
             กำาหนดให้บริเวณที่พิพาท เป็นที่ดินประเภทพาณิชยกรรมให้ใช้ประโยชน์ที่ดินเพื่อพาณิชยกรรม การอยู่อาศัย

             สถาบันราชการ การสาธารณูปโภคและสาธารณูปการเป็นส่วนใหญ่ สำาหรับการใช้ประโยชน์ที่ดินเพื่อ

             กิจการอื่นให้ใช้ได้ไม่เกินร้อยละสิบห้าของแปลงที่ดินที่ยื่นขออนุญาต ที่ดินประเภทนี้ยกเว้นในบริเวณตาม
             วรรคสาม ห้ามใช้ประโยชน์ที่ดินเพื่อกิจการตามที่กำาหนด ดังต่อไปนี้ (1) โรงงานทุกจำาพวกตามกฎหมาย

             ว่าด้วยโรงงาน เว้นแต่โรงงานตามประเภท ชนิด และจำาพวกที่กำาหนดให้ดำาเนินการได้ตามบัญชีท้าย

             กฎกระทรวงนี้ และโรงงานบำาบัดนำ้าเสียรวมของชุมชน ซึ่งตามบัญชีท้ายกฎกระทรวงให้ใช้บังคับผังเมืองรวม

             สมุทรปราการ พ.ศ. 2544 ลำาดับที่ 33 กำาหนดให้ห้ามใช้ที่ดินประเภทพาณิชยกรรมเพื่อตั้งโรงงานผลิตรองเท้า
             หรือชิ้นส่วนของรองเท้าซึ่งมิได้ทำาจากไม้ยางอบแข็ง ยางอัดเข้ารูป หรือพลาสติกอัดเข้ารูป


                    ดังนั้น เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่าโรงงานของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 6 ซึ่งตั้งอยู่ในที่ดินประเภทพาณิชยกรรม
             ซึ่งต้องห้ามตั้งโรงงานทุกจำาพวกตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน และโรงงานดังกล่าวก็ไม่ได้รับการยกเว้นให้

             ประกอบกิจการโรงงานได้ตามบัญชีท้ายกฎกระทรวงให้ใช้บังคับผังเมืองรวมสมุทรปราการ พ.ศ. 2544

             ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 6 จึงไม่อาจตั้งโรงงานอยู่ในบริเวณดังกล่าวได้ ส่วนประเด็นที่อ้างว่าเริ่มประกอบกิจการมาก่อน
             หน้าที่จะได้มีการยื่นเรื่องประกอบกิจการโรงงานจำาพวกที่ 2 เป็นเวลามากกว่า 2 ปี อันเป็นกรณีที่เจ้าของ

             หรือผู้ครอบครองที่ดินได้ใช้ประโยชน์ที่ดินมาก่อนที่จะมีกฎกระทรวงให้ใช้บังคับผังเมืองรวม และสามารถ

             ใช้ประโยชน์ที่ดินนั้นได้ต่อไปได้นั้น ข้อเท็จจริงปรากฏว่าโรงงานของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 6 ได้ประกอบกิจการ
             โรงงานจำาพวกที่ 2 มากกว่า 2 ปี โดยไม่ได้แจ้งการประกอบกิจการโรงงานให้ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 3 และผู้ถูกฟ้อง

             คดีที่ 4 ทราบก่อนเริ่มประกอบกิจการ การประกอบกิจการโรงงานของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 6 ก่อนที่จะมีกฎกระทรวง





                                                           219
   215   216   217   218   219   220   221   222   223   224   225