Page 12 - สิทธิและเสรีภาพส่วนบุคคล กรณีเห็นว่าระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง การไว้ผมและการแต่งกายของข้าราชการ ลูกจ้าง และผู้ที่ทำงานในรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. 2516 ลิดรอนสิทธิตามรัฐธรรมนูญ
P. 12
ข้าราชการ ลูกจ้าง และผู้ที่ทำางานในรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. ๒๕๑๖ ไม่เหมาะสมกับสภาพการณ์ในปัจจุบัน
และไม่สอดคล้องต่อรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๔๐ หมวด ๓ มาตรา ๒๘ และ
มาตรา ๒๙ ซึ่งบัญญัติให้สิทธิและเสรีภาพของชนชาวไทย และการจำากัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคล
ที่รัฐธรรมนูญรับรองจะกระทำามิได้ เว้นแต่โดยอาศัยอำานาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย เฉพาะเพื่อ
การที่รัฐธรรมนูญนี้กำาหนดไว้และเท่าที่จำาเป็นเท่านั้น และจะกระทบกระเทือนสาระสำาคัญแห่งสิทธิ
และเสรีภาพนั้นมิได้ กระทรวงอุตสาหกรรมจึงเห็นควรให้ปรับปรุงระเบียบให้สอดคล้องกับสภาพการณ์
ปัจจุบัน โดยคำานึงถึงสิทธิและเสรีภาพตามรัฐธรรมนูญด้วย สำานักเลขาธิการคณะรัฐมนตรีจึงขอให้
สำานักนายกรัฐมนตรีพิจารณาว่า สมควรยกเลิกหรือปรับปรุงระเบียบหรือไม่ อย่างไร และสำานักนายก
รัฐมนตรีได้พิจารณาเห็นว่า ระเบียบดังกล่าวออกโดยมติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ ๒๙ พฤษภาคม ๒๕๑๖
มีลักษณะเป็นนโยบายให้ข้าราชการ ลูกจ้าง และผู้ที่ทำางานในรัฐวิสาหกิจถือปฏิบัติเป็นตัวอย่างแก่
ประชาชนทั่วไปเพื่อรักษาวัฒนธรรมอันดีงามของไทยไว้ตลอดไป ปัจจุบันรัฐบาลเห็นถึงความสำาคัญ
โดยจัดตั้งกระทรวงวัฒนธรรมขึ้น ดังนั้น ในหลักการจึงเห็นสมควรคงระเบียบปฏิบัติในเรื่องนี้ไว้
โดยอาจพิจารณาแก้ไขเพิ่มเติมบางประการตามความจำาเป็น เช่น กำาหนดบทบัญญัติแห่งกฎหมายที่
ให้อำานาจในการออกระเบียบ ความเหมาะสมที่จะให้ข้าราชการสตรีสามารถสวมกางเกงปฏิบัติงาน
ภาคสนามได้ และวิธีการในการคาดเข็มขัด เป็นต้น
๒) ในช่วงการบังคับใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๔๐ และฉบับปี
พุทธศักราช ๒๕๕๐ ยังไม่พบข้อหารือเป็นลายลักษณ์อักษรที่เกี่ยวกับการปฏิบัติตามระเบียบแต่อย่างใด
จากการประสานศูนย์บริการข้อมูลข่าวสารสำานักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ ๓๐
มิถุนายน ๒๕๕๓ สำานักนายกรัฐมนตรีได้รับแจ้งว่า ปัจจุบันมติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ ๒๙ พฤษภาคม
๒๕๑๖ และระเบียบสำานักนายกรัฐมนตรี เรื่อง การไว้ผมและการแต่งกายของข้าราชการ ลูกจ้าง และผู้ที่
ทำางานในรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. ๒๕๑๖ ยังมิได้มีการยกเลิกหรือมีการแก้ไขปรับปรุงแต่ประการใด
๔. รัฐธรรมนูญ พันธกรณีระหว่�งประเทศ และกฎหม�ยที่เกี่ยวข้อง
๔.๑ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๕๐
ม�ตร� ๒๙ บัญญัติว่า การจำากัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคลที่รัฐธรรมนูญรับรองไว้จะกระทำา
มิได้ เว้นแต่โดยอาศัยอำานาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย เฉพาะเพื่อการที่รัฐธรรมนูญนี้กำาหนดไว้
และเท่าที่จำาเป็น และจะกระทบกระเทือนสาระสำาคัญแห่งสิทธิและเสรีภาพนั้นมิได้
กฎหมายตามวรรคหนึ่งต้องมีผลใช้บังคับเป็นการทั่วไป และไม่มุ่งหมายให้ใช้บังคับแก่กรณีใด
กรณีหนึ่งหรือแก่บุคคลใดบุคคลหนึ่งเป็นการเจาะจง ทั้งต้องระบุบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญที่ให้อำานาจ
ในการตรากฎหมายนั้นด้วย
บทบัญญัติในวรรคหนึ่งและวรรคสองให้นำามาใช้บังคับกับกฎที่ออกโดยอาศัยอำานาจตาม
บทบัญญัติแห่งกฎหมายด้วยโดยอนุโลม
11
สิทธิและเสรีภาพส่วนบุคคล กรณีเห็นว่าระเบียบสำานักนายกรัฐมนตรี เรื่อง การไว้ผมและการแต่งกายของข้าราชการ ลูกจ้าง
และผู้ที่ทำางานในรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. ๒๕๑๖ ลิดรอนสิทธิตามรัฐธรรมนูญ
