Page 72 - สิทธิในชีวิต
P. 72
จึงไม่ควรมีอายุการทำางานนานเป็นพิเศษกว่าคณาจารย์ประจำาหรือบุคลากรประเภทอื่น
ของมหาวิทยาลัย
ม�ตร� 36 เนื่องจากระดับคณะไม่มีสภาคณาจารย์คณะกรรมการบริหาร
จึงควรมีสัดส่วนผู้แทนคณาจารย์ประจำาคณะที่มากเพียงพอเพื่อป้องกันมิให้การบริหาร
ถูกรวมศูนย์จนขาดการแนะนำา ท้วงติงหรือขาดการมีส่วนร่วมของคณาจารย์ จากทุกคณะ
ซึ่งถ้าเกิดขึ้นเป็นเวลานานก็จะส่งผลให้องค์กรมีความอ่อนแอ ขาดความเป็นธรรม
และขาดความสามัคคี
ท�งออกของมห�วิทย�ลัยของรัฐ
ใครอยากออกจากระบบราชการก็ควรออกไปแต่ตัวไปสู่ที่ชอบๆ เช่นไปทำางาน
รับใช้มหาวิทยาลัยต่างชาติ สมัครทำางานกับมหาวิทยาลัยเอกชน หรือ หาเงิน ระดม
ทุน ตั้งมหาวิทยาลัยกันเอง แต่ อย่าเอามหาวิทยาลัยซึ่งเป็นสมบัติของชาติออกไปด้วย
ควรจะแยกคณะสาขาวิชาที่ลงทุนสูงออกไปแล้วคิดค่าเล่าเรียนตามต้นทุนที่แท้จริง
เช่นด้านวิทยาศาสตร์ ด้านเทคโนโลยี่ ด้านการแพทย์ หรือ ด้านวิศวกรรม ซึ่งผลิต
บุคคลากรไปป้อนภาคธุรกิจ หรือ ออกไปทางานต่างประเทศ โดยใช้เงินภาษีอากร
ของประชาชนทั้งประเทศนั้นไม่เป็นการยุติธรรม
นักศึกษาที่ต้องการทุนโดยไม่ต้องใช้คืนก็ให้ทำาสัญญาผูกมัดว่าเมื่อจบแล้ว
ต้องทำางานราชการ หรือ องค์กรการกุศล หรือ องค์การเอ็นจีโอ เป็นเวลา 2 เท่า
ของระยะเวลาการเรียนเหมือนข้อบังคับเดิม เช่น นักศึกษาแพทย์ที่จบแล้วต้องรับ
ราชการใช้คืนทุนก่อน
แยกผู้บริหารด้านวิชาการ ออกจากผู้บริหารด้านทั่วไปโดยการจ้างนักบริหาร
มืออาชีพเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการบริหาร หรือ มีประสบการณ์มาก่อน แบบเดียว
กับในอเมริกา
เพิ่มเงินเดือนอาจารย์มหาวิทยาลัยในอัตราเดียวกับอัยการ หรือ ผู้พิพากษา
โดยไม่ต้องออกนอกระบบ เพราะว่าเมื่อออกนอกระบบแล้ว รัฐจะแทรกแซงกำาหนด
ทิศทางหรือนโยบายไม่ได้ เหมือนกับรัฐวิสาหกิจที่ถูกแปรรรูปออกไปแล้ว เช่น ปตท.
ซึ่งไม่ได้ทำาหน้าที่คานอำานาจบริษัทต่างชาติในการกำาหนดราคาน้ำามันที่ยุติธรรม
เหมาะสมอีกต่อไป รถไฟฟ้า รถใต้ดิน หรือ ค่าทางด่วน ก็เป็นลักษณะเดียวกัน
สิทธิในชีวิต
65
