Page 68 - แด่ศักดิ์ศรีเสมอกันทุกชั้นชน : วรรณกรรมกับสิทธิมนุษยชนศึกษา
P. 68
วรรณกรรมกับสิทธิมนุษยชนศึกษา 67
คุณนพปฎลเป็นศูนย์กลาง ต่างฝ่ายต่างขยับลีลาร่อนเริงรมณีย์ ดวงหน้าเหล่านั้นเหยเก
แต่ดูเปี่ยมสุข บ้างห่อปาก บ้างหายใจหอบถี่ ไม่มีการพูดคุย ไม่มีการหัวร่อต่อกระซิก ทุกคนดูเอา
จริงเอาจัง กอดก่ายเปะปะไปมา ประเดี๋ยวคุณนพปฎลก็โน้มคอคนโน้นคนนี้มาจูบ ระดมจูบกัน
และกันอย่างดื่มด่ํา (ด้ายสีม่วง, 2551: 359)
ตอนที่คัดมาข้างต้นคือตอนที่จอมขวัญได้รู้ความจริงว่านพปฎลไม่ได้เป็นคนรักต่างเพศอย่างที่เธอ
เข้าใจ โดยเมื่อแรกนพปฎลพยายามปกป้องตนเองด้วยการแสดงออกว่าเป็นคนชิงชังพวกรักเพศเดียวกัน
(homophobia) อันเป็นวิธีการที่พบได้มากในหมู่คนที่ไม่อาจเปิดเผยตัวตนได้ ภาพการร่วมเพศหมู่ระหว่าง
นพปฎลกับเด็กหนุ่มจํานวนหนึ่งจึงเป็นภาพที่ดูวิปริตในสายตาของสังคมรักต่างเพศ และสร้างความสะเทือนใจ
ให้แก่จอมขวัญมากจนสิ้นสติไป นัยผกผัน (irony) ที่ปรากฏในเรื่อง จากภาพของผู้ที่แสดงความชิงชังคนรัก
เพศเดียวกันมาเป็นภาพของคนที่เสพสุขจากการร่วมเพศที่ดูวิปริตชี้ให้เห็นความล้มเหลวของสังคมรักต่างเพศ
ในการจัดประเภทของคนตามนัยของเพศสถานะสองขั้ว (bipolar gender) กล่าวคือ สังคมรักต่างเพศที่กํากับ
ด้วยปิตาธิปไตยพยายามส่งอิทธิพลในการสร้างอัตลักษณ์เกย์ให้มีความเป็นชาย-หญิงที่ตายตัว ความลื่นไหล
ของเพศวิถียังเย้ยหยันมาตรฐานของสังคมรักต่างเพศที่มีผลบังคับใช้ต่อคนทุกคนว่าเป็นสิ่งที่ไม่ให้ผลในเชิง
ปฏิบัติ เป็นต้นว่า การสถาปนาสถาบันการแต่งงานและสถาบันครอบครัวของคนรักต่างเพศให้เป็นวัฒนธรรม
หลักและแสดงตัวว่าเป็นแหล่งบ่มเพาะชีวิตและวัฒนธรรมอันดีงามของคน ข้อพิสูจน์ความล้มเหลวสังเกตได้
จากชีวิตทางเพศของเกย์ที่กล่าวถึงข้างต้น และอาจผนวกรวมชีวิตทางเพศของตัวละครอื่น เช่น จอมขวัญผู้มี
สามีเกย์ถึง 2 คนครอบครัวของเธอในความหมายของรักต่างเพศมีอันต้องแตกสลายไป อารมณ์ปรารถนาของ
ใจรักที่ร่วมเพศกับกุญแจที่เป็นเกย์และเป็นฝ่ายถูกกระทําเมื่อร่วมเพศกับประจักษ์ คู่สัมพันธ์ของเขตพิภพผู้
เป็นรักสองเพศที่ค้นว่าคนรักของตนเป็นเกย์ ที่ล้วนแสดงให้เห็น “ความไม่คงที่/ความคงที่อยู่ไม่ได้” ของเพศ
วิถี ทั้งนี้ เพศวิถีที่ “ไหลออก” จากกรอบดังกล่าวยังแสดงออกผ่านการร่วมเพศหมู่ทั้งกับผู้ชายและผู้หญิงของ
ล่าฌายน์ด้วย
นั่นเอง...เขาจึงพอแลเห็นส่วนเว้าส่วนนูนตั้งแต่ลําคอถึงทรวงอกของผู้หญิงทั้งหลาย และ
กล้ามเนื้อแกร่งทั้งหน้าอกและหน้าท้องของผู้ชาย ทุกตะโพกพลิ้วส่ายรวดเร็วราวเจ็บปวดหนักหนา
สาหัส บางท่อนขากําลังสอดสีและบิดเบี่ยงด้วยท่าทีลีลาพิสดารคล้ายจงใจทําให้แลดูเร้าอารมณ์
ท่ามกลางความหม่นมัวสลัวราง
แต่ละคนในห้องนี้ถูกคัดสรรมาเพื่อกิจกรรมนี้อย่างดีและรัดกุม เกมนี้เป็นกิจกรรมสุด
พิสดารชนิดที่ว่า ‘คนนอก’ หรือ ‘คนชายขอบ’ ยังนึกไม่ถึง
เพราะสังคมไทยเป็นสังคมมือถือสากปากถือศีล ประหนึ่งว่ารับไม่ได้กับเรื่องประเภทนี้ แต่
ใจจริงอยากลิ้มลองใจจะขาด แต่ใจไม่กล้าพอ...ก็เท่านั้นเอง
‘ปากว่าไม่แต่ใจอยาก’ (ฉิบหาย) (ห่วงจําแลง, 2551: 255)
