Page 210 - เสียงจากประชาชน การต่อสู้เพื่อสิทธิในที่ดิน กรณีร้องเรียน 2545-2550. เล่ม 4 : "ที่ดินในเขตป่าและสิทธิชุมชนในการจัดการที่ดินและป่า"

หมูที่ ๑, ๓, ๖ ที่มีที่ตั้งชุมชนอยูใน ต.ปากลาง อ.ปว หนังสือรองเรียนถึงนายอำเภอเชียงกลาง เมื่อ
จ.นาน แตมีที่ทำกินอยูบนลุมน้ำกอนและน้ำเปอ ประมาณตนป ๒๕๔๒ รองเรียนวา มีชาวมงบาน
(บางสวน) ใน ต.เชียงกลาง อ.เชียงกลาง จ.นาน ที่ ปากลางไดบุกรุกพื้นที่ทำลายปาตนน้ำลำธารในพื้น
จะตองเดินทางไปมาระหวางชุมชนกับพื้นที่ทำกิน ที่ตนน้ำเปอ-น้ำกอน โดยซื้อที่ดินจากชาวถิ่นจำนวน

โดยมีการแยกเขตการปกครอง อ.เชียงกลาง แยก มากทำสวนลิ้นจี่ ทางอำเภอตรวจสอบพื้นที่แจงผลวา
ออกมาจาก อ.ทุงชาง เมื่อป ๒๕๑๐ รวมทั้งพื้นที่ มีพื้นที่ปาถูกบุกรุก ๑๕,๐๐๐ ไร ในเดือนกุมภาพันธ
บานน้ำเปน อ.ทุงชาง ใหมาขึ้นกับ อ.เชียงกลาง ๒๕๔๒ อำเภอประกาศใหชาวมงออกจากพื้นที่
ระหวางป ๒๕๒๓-๒๕๒๕ ชาวมงเหลานี้ได ภายใน ๓๐ วัน ชาวมงทำเรื่องขอผอนผัน และเสนอ
รับการสงเสริมจากนโยบายการเกษตรใหปลูกพืช แนวทางการแกไขปญหา จากนั้นชาวพื้นราบไดทำ
เมืองหนาว กะหล่ำปลี ขาวโพด ลิ้นจี่ โดยเฉพาะลิ้นจี่ เรื่องรองเรียนอีก นายอำเภอยืนยันประกาศใหชาวมง
เปนพืชที่ตองปลูกในที่ดินที่มีระดับความสูง ๕๐๐-๗๐๐ ออกจากพื้นที่ และมีหนังสือยืนยันถึงจังหวัดใหชาว
เมตรจากระดับน้ำทะเล ในชวงป ๒๕๒๘ เจาหนาที่รัฐ มงออกจากพื้นที่ภายในวันที่ ๙ มีนาคม ๒๕๔๒
จากกองอำนวยการรักษาความมั่นคงภายใน ไดนำ ชาวมงจึงประสานงานกับองคกรเครือขายชาวไทย

พันธุลิ้นจี่เขาไปแจกตามนโยบายทดแทนการปลูกฝน ภูเขา ขอขยายเวลาผอนผันออกไปอีก ๓ เดือนนับ
ที่บานปางแก และบานปากลาง ทำใหบริเวณพื้นที่ จากวันที่ ๑๘ มีนาคม ๒๕๔๒
ดังกลาวมีการทำสวนลิ้นจี่เปนจำนวนมาก ทั้งชาว เดือนเมษายน ๒๕๔๒ เครือขายสมัชชา
มงบานปางแก และบานปากลาง ชาวถิ่นบานหนอง ชนเผาแหงประเทศไทย ไดผลักดันใหมีการแกไข
ปลา มงบานคางฮอ ซึ่งตางมีพื้นที่ทำกินบริเวณ ปญหาที่ดินทำกินและปาไม โดยมีมติคณะรัฐมนตรี
ตนน้ำเปอ - น้ำกอน ใชพื้นที่สวนใหญเพื่อปลูกลิ้นจี่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๔๒ เรื่อง การเจรจาแกไขปญหา
ระหวางป ๒๕๓๐-๒๕๓๕ มีการขยายพื้นที่ปลูกมาก ความเดือดรอนของเกษตรกรภาคเหนือ ระหวางการ

จนทำใหราชการประกาศใหผูทำกินบริเวณตนน้ำ แกไขปญหาใหยุติการจับกุม ขมขู คุกคาม และ
เปอ - น้ำกอนในปาภูคา และปาผาแดงตองแจงสิทธิ ละเมิดสิทธิ โดยมีผลถึงเรื่องชาวมงบานปากลาง
ทำกินในพื้นที่เพื่อเก็บภาษีบำรุงทองที่ และในป โดยตรง ระบุวากรณีปญหามงบานปากลาง ต.ปากลาง
๒๕๓๑ กรมปาไมไดประกาศใหปาดอยภูคาและ อ.ปว จ.นาน นั้น รัฐบาลจะคุมครองสิทธิชั่วคราว
ปาผาแดง เปนปาสงวนแหงชาติ โดยกอนหนานี้มี กอนการพิสูจนสิทธิ ไมจับกุมคุมขัง ขึ้นทะเบียน
การแจงเสียภาษีบำรุงทองที่ เมื่อป ๒๕๓๕ แมวา ขอบเขตพื้นที่ทำกินเดิม ชี้เขตและปกหมุดที่ทำกิน
กอนหนานั้นชาวมงเคยยื่นแบบสำรวจเพื่อเสียภาษี และพื้นที่สวนรวม เพื่อสำรวจรายแปลงปกหมุด
บำรุงทองที่มาแลวในป พ.ศ.๒๔๙๖ ชาวมงจึงเชื่อ คุมครองที่ทำกินชั่วคราว มีการพิสูจนสิทธิ มีคณะ
วาที่ดินที่ทำกินนั้นทำกินไดโดยถูกตอง เพราะตั้งถิ่น กรรมการฯ ชวยเหลือติดตาม

ฐานมากอนที่ทางราชการประกาศเขตปาสงวนฯ เดือนพฤษภาคม ๒๕๔๒ มีการจัดตั้งคณะ
กรรมการสำรวจพื้นที่ขึ้นมา ๑ ชุด ประกอบดวยชาว
à«π∑’Ë Ú กลาวถึงลำดับเหตุการณความ ไทยพื้นราบ และชาวไทยภูเขาบนพื้นที่สูง เพื่อ
ขัดแยงกรณีตัดฟนตนลิ้นจี่ของชาวมงบานปากลาง สำรวจพื้นที่วามีการบุกรุกทำกินมากนอยแคไหน
และกระบวนการแกไขปญหา แตเมื่อมีมติคณะรัฐมนตรีวันที่ ๑๑ พฤษภาคม
ความขัดแยงเริ่มตนเมื่อมีชาวพื้นราบ ๔ ๒๕๔๒ เรื่องกระบวนการในการพิสูจนในพื้นที่ปาไม
ตำบล คือ เชียงกลาง พระธาตุ เปอ พญาแกว สง ไดระงับไปในสวนของจังหวัดนาน และหันไปใช

เสียงจากประชาชน
“ที่ดินในเขตปาและสิทธิชุมชนในการจัดการที่ดินและปา” 209