Page 123 - รายงานการติดตามการลงทุนโดยตรงของไทยในต่างประเทศ : ผลกระทบต่อชุมชน สิ่งแวดล้อม และการละเมิดสิทธิมนุษยชน
P. 123

กรณีศึกษาโครงการลงทุนโดยตรงของไทยในเมียนมา





               ภูเขาพะยาตา (Pyar Taung) เป็นภูเขาหินปูนขนาดใหญ่โดยมีชุมชนต่าง ๆ ตั้งอยู่
               โดยรอบ  ในอดีตภูเขาแห่งนี้มีผึ้งอาศัยท�ารังเป็นจ�านวนมาก  ชาวบ้านจึงตั้งชื่อว่า
               “ภูเขาผึ้ง”  หรือ  ภูเขาพะยาตา  ซึ่งทอดตัวในแนวเหนือ-ใต้  มีความยาวประมาณ  5
               กิโลเมตร ชุมชนได้ให้ข้อมูลว่า ภูเขาพะยาตานี้ มีถ�้าอยู่เป็นจ�านวนมาก และบางถ�้ามี
               น�้าไหลตลอดทั้งปี สายน�้าจากถ�้าต่าง ๆ จะไหลลงล�าห้วย เป็นแหล่งน�้าเพื่อการเกษตร
               ในท้องทุ่งและไหลลงสู่แม่น�้าอัตถะรัน ในหน้าฝนจะมีปลาจากแม่น�้าอัตถะรัน ว่ายขึ้น
               มา เข้าตามล�าห้วยต่าง ๆ เมื่อถึงฤดูแล้ง ถ�้าบางแห่งจะมีปลาอยู่เป็นจ�านวนมาก ซึ่ง
               ชาวบ้านสามารถไปจับปลามาเป็นอาหารของครอบครัวได้ ถ�้าบางแห่งมีค้าคาวอาศัย
               ชาวบ้านได้ประโยชน์จากการเก็บมูลค้างคาวไปใช้เป็นปุ๋ย
                       ถ�้าหลายแห่งยังเป็นพื้นที่ส�าคัญทางศาสนา  มีพระพุทธรูปและส�านักสงฆ์

               รวมทั้งมีการสร้างเจดีย์บนภูเขาอยู่เป็นจ�านวนมาก ซึ่งชุมชนได้ให้ความเคารพและ
               มีความศรัทธาอย่างแรงกล้า
                       ทรัพยากรธรรมชาติอื่น ๆ ที่ส�าคัญคือป่าไม้บนภูเขาพะยาตา ซึ่งชาวบ้านได้
               ให้ข้อมูลว่าเป็นแหล่งไม้ใช้สอย, อาหารจากป่าทั้งที่เป็นพืชผักและสมุนไพร (ชาวบ้าน
               ให้ข้อมูลว่า มีสมุนไพรในป่าประมาณ 53 ชนิด ซึ่งปัจจุบันผู้ที่มีความรู้จะเป็นกลุ่มผู้สูง
               อายุเป็นหลัก), ของป่าบางชนิดเช่น น�้าผึ้ง และเป็นที่อยู่ของสัตว์ป่าจ�านวนหนึ่ง เช่น
               ลิง, ไก่ป่า, ค้างคาว, แมวป่า และรวมถึงหินน�ามาใช้ในการก่อสร้างด้วย

                       แม่น�้าอัตถะรัน  ถือเป็นแม่น�้าสาขาของแม่น�้าสาละวิน  มีต้นน�้าอยู่บริเวณ
               เทือกเขาด้านทิศตะวันออกของรัฐมอญที่เป็นเขตรอยต่อกับประเทศไทย  ทอดตัวใน
               แนวตะวันออก-ตะวันตก และเป็นแม่น�้าที่มีความคดโค้งมากสายหนึ่ง ไหลมาบรรจบ
               แม่น�้าสาละวินที่บริเวณปากแม่น�้าสาละวิน  เมืองเมาะลัมใย  รัฐมอญ  โดยมีระยะทาง
               จากปากแม่น�้าอัตถะรันมาถึงโรงงานปูนซิเมนต์ประมาณ 60 กิโลเมตร แม่น�้าอัตถะรัน
               ยังคงได้รับอิทธิพลของน�้าทะเลขึ้นลงและมีน�้ากร่อย  ลึกเข้ามามากกว่า  60  กิโลเมตร
               เช่นกัน ซึ่งสังเกตได้จากมีพันธุ์พืชป่าชายเลนขึ้นอยู่มาก ในบริเวณริมฝั่งแม่น�้าในเขต
               หมู่บ้านมอนโกร, หมู่บ้านกวานงาย และหมู่บ้านนิโดน ได้แก่ ล�าแพนทะเล (Sonner-
               atia griffithii), ล�าพูทะเล (Sonneratia alba)






                                                                         119
   118   119   120   121   122   123   124   125   126   127   128