Page 103 - พระมหากษัตริย์กับงานสิทธิมนุษยชน
P. 103
“ทำา ทำาไม? อันนี้เป็นเรื่องต้องคิด ตามปกติสำาหรับเราซึ่งเป็นผู้ที่จะต้อง
ปกครองและจะต้องให้ความเจริญแก่บ้านเมือง “ทำาไม” นี้ไม่ควรจะมีปัญหานัก แต่ก็
เกิดปัญหาเหมือนกัน เพราะว่าการที่นำาความเจริญการพัฒนาไปสู่ชนบท หมายถึง
ไปสู่ประชาชนในชนบทนั้น มีเหตุผลหลายประการ เหตุผลใหญ่ที่สุดข้อแรกก็คือ
มนุษยธรรม ความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ที่อยู่ร่วมประเทศกับเรา ซึ่งถ้าพูดถึงทางหนึ่ง
ก็เป็นเพื่อนร่วมชาติ ถ้าพูดอีกทางหนึ่งก็เป็นผู้ที่เรารู้อยู่ว่าในความแร้นแค้น ถ้าเรามี
เมตตาแล้ว จำาเป็นที่ทางราชการซึ่งเป็นผู้มีความรู้มากกว่า เป็นผู้ที่มีฐานะดีกว่า ควร
จะไปช่วย แต่มนุษยธรรมนั้นกินกันไม่ได้ และก็ออกจะเรียกว่าเป็นอุดมคติชั้นสูงมาก
จะไปขอให้ทุกคนทำาทุกอย่างด้วยมนุษยธรรมเท่านั้นเอง อาจไม่ได้ทั้งเจ้าหน้าที่ไทย
ทั้งเจ้าหน้าที่ต่างประเทศ ที่มาเร่งรัดพัฒนานั้นก็ทำาด้วยมนุษยธรรม แต่ว่าก็ทำาด้วย
หน้าที่ของตนด้วย
อย่างเจ้าหน้าที่ต่างประเทศที่มาช่วยเราในขณะนี้ ก็เพราะว่าเป็นนโยบายของ
รัฐบาลของเขาที่จะมาช่วยการพัฒนาประเทศเรา โดยที่เหตุผลทางการเมืองและใน
ทางการปกครอง รัฐบาลเขาต้องมาช่วยเราเพราะถือว่าเราเป็นพันธมิตร และถ้าเรามี
ความหายนะ เขาจะเดือดร้อนไปด้วย จึงเป็นนโยบายของรัฐบาลเขาที่จะช่วยเรา
นโยบายของรัฐบาลไทยก็เช่นเดียวกัน ถ้าเราไม่ไปช่วยพัฒนาในชนบท
ประเทศไทยก็ต้องหายนะ จึงเป็นความจำาเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องไปพัฒนา อันนี้เป็น
เหตุผลแรกของ “ทำาไม”
เหตุผลที่สอง ที่จะต้องพัฒนาชนบทนั้นก็คือ เพื่อความปลอดภัยของบ้านเมือง
เพื่อความก้าวหน้า นอกเหนือจากมนุษยธรรม”
โครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำาริดังกล่าวนี้ จึงเป็นพระราชกรณียกิจที่พระบาทสมเด็จ
พระเจ้าอยู่หัว ทรงพัฒนาเพื่อมนุษยชาติ และพระราชทานสิทธิในการดำารงชีวิตอยู่อย่างมีความสุข
ตามสถานภาพ เพื่อให้ประชาชนหลุดพ้นจากปัญหาความยากจนด้วยการพัฒนาคุณภาพชีวิต
ที่ดีขึ้น
พ ร ะ ม ห า ก ษั ต ริ ย์ กั บ ง า น สิ ท ธิ ม นุ ษ ย ช น 103
