Page 217 - เสียงจากประชาชน การต่อสู้เพื่อสิทธิในที่ดิน กรณีร้องเรียน 2545-2550. เล่ม 4 : "ที่ดินในเขตป่าและสิทธิชุมชนในการจัดการที่ดินและป่า"
P. 217

พื้นที่ของชาวถิ่น และชาวไทยพื้นราบรวมกันบริเวณ  กันโดยทั่วไปวา ถาพันธุกลาไมถูกทำลายจะเอาเรื่อง
            พื้นที่ที่พิพาทบนปาตนน้ำเปอ-น้ำกอน      ชาวมง
                  ๓. ปาไมอำเภอปวระบุวา พื้นที่ที่เปนสวนลิ้นจี่   ๘. การตัดฟนเผาทำลายสวนลิ้นจี่ของชาว
            ในเขตอุทยานแหงชาติดอยภูคาเพียง ๓% ของการ  ไทยภูเขาบนพื้นที่สูง  โดยชาวไทยพื้นราบ  นั้น

            ใชประโยชนในพื้นที่ที่มีการบุกรุก คือ ราว ๑,๘๐๐  กระทำตอสวนลิ้นจี่ของชาวมงเปนหลัก ในจำนวน
            ไร สวนพื้นที่ที่บุกรุกมากกวา ๑๘,๒๐๐ ไร ลวน  ๑๒ สวน ในวันที่ ๑๙ มิถุนายน ๒๕๔๓ และ ๑๐๘
            เปนการทำไรขาวของชาวถิ่น นอกจากนั้นยังมีปา  สวน ในวันที่ ๒๑ สิงหาคม ๒๕๔๓ โดยมีสวนลิ้นจี่
            เสื่อมโทรมปะปนอยูในพื้นที่ปาตนน้ำดังกลาวรวมทั้ง  ของชาวไทยพื้นราบเพียง ๒ สวน เทานั้นที่เสียหาย
            ประเภทไรราง                              จากเหตุการณดังกลาว
                  ๔. มีความเห็นจากบุคคล หนวยงานในพื้นที่    ๙. เหตุการณความรุนแรง ๒ ครั้ง เมื่อวันที่
            วา ควรปลูกปาบริเวณไรราง ปาเสื่อมโทรมที่ไมใช  ๑๙ มิถุนายน ๒๕๔๓ และ ๒๑ สิงหาคม  ๒๕๔๓
            พื้นที่ทำกินของทั้งชาวไทยภูเขาบนพื้นที่สูง และชาว  นั้นทางพนักงานสอบสวนอางวาหาผูกระทำความ
            ไทยพื้นราบบริเวณพื้นที่ตนน้ำเปอ-น้ำกอน แลวให  ผิดไมได ทำใหคดีนี้อัยการสั่งไมฟอง สวนการไป

            กองทัพภาค ๓ สรางอางเก็บน้ำชวงตอนบนและ   ดำเนินการในศาลปกครอง ชาวมงไมมีเงินวางคา
            น้ำเปอ-น้ำกอน เพื่อแกปญหาการขาดแคลนน้ำ ทั้ง  ธรรมเนียมศาล และไมสามารถหาหลักฐานระบุไดชี้
            ผูใชน้ำตนน้ำ-ปลายน้ำแลวจึงปกแนวเขตกันพื้นที่  ชัดวาหนวยงาน หรือเจาหนาที่คนใดเปนผูกระทำ
            ทำกินออกจากพื้นที่ปาที่ตองอนุรักษดูแลรักษา แลว  ละเมิด  ที่ผานมาชาวมงปากลางไดรับเงินเพียง
            จึงจัดระเบียบการใชที่ดินตอไป             ๒๔,๐๐๐ บาท กรณีความเสียหายที่เกิดเมื่อ ๑๙
                  ๕. มีความพยายามนำเสนอกลไกในการแก    มิถุนายน ๒๕๔๓ เมื่อสวนลิ้นจี่ ๑๒ สวน ถูกทำลาย
            ปญหามงปากลางกับชาวไทยพื้นราบเชียงกลางวา  ราชการจายเงินใหรายละ ๒,๐๐๐ บาท เทานั้น ซึ่ง

            เนื่องจากกลไกระดับจังหวัดไมคืบหนา ควรมุงไปที่  ชาวมงระบุวาเสียหายมากกวา ๒๐๐ ลานบาท
            ระดับรัฐบาลเพื่อแกปญหาไดทั้งในระดับนโยบาย     ๑๐. มีขอเสนอตอที่ประชุมรับฟงความเห็น
            มติ  คำสั่ง  และระดับพื้นที่  (โดยกอใหเกิดการ  และขอมูลจากชาวมงบานปากลางตอคณะอนุกรรม
            ประสานงานกับหนวยงานที่เกี่ยวของ) การมอบ  การฯ  เมื่อวันที่ ๕ กรกฎาคม ๒๕๔๖  วา
            หมายภารกิจใหหนวยงานที่แกปญหาใหชัดเจนและ  •   ใหรัฐจายคาชดเชยตามความเสียหายที่เกิด
            ตองติดตามตรวจสอบตลอดเวลา                        ขึ้นจริง
                  ๖.  ปรากฏการณเอลนิโญ  ที่เกิดในชวงป   •   ขอเขาไปทำกินในพื้นที่เดิม หรือพื้นที่รองรับ
            ๒๕๔๑-๒๕๔๒ เปนเหตุผลหนึ่งที่มีการพูดถึงวาเปน   ที่จะจัดให
            สาเหตุของปญหาการขาดแคลนน้ำพื้นที่แหงแลง    •   รัฐควรมีงบประมาณในการชวยเหลือแก

            รุนแรงบริเวณพื้นที่ปาตนน้ำเปอ-น้ำกอน          ปญหานี้ (ชาวมงมีแผนพัฒนาระดับตำบลใน
                  ๗. มีการยืนยันจากหลายบุคคลวา วันที่ ๒๑    พื้นที่ ในชวงป ๒๕๓๘ – ๒๕๔๓ เรื่องการ
            สิงหาคม ๒๕๔๒ นายปลอดประสพ  สุรัสวดี อธิบดี       จัดสรรที่ทำกินโดยกรมปาไม ในกรณีที่จะ
            กรมปาไม (ตำแหนงในเวลานั้น) ในฐานะประธาน       ตองถูกอพยพ (ที่ทำกิน) ลงมา
            การปลูกปาบริเวณพื้นที่ปาตนน้ำเปอ-น้ำกอน นำ  •   ควรมีเวทีกลางเพื่อประชุมเจรจาระหวางคู
            ราษฎรปลูกพันธุกลาไมทับลงบนพื้นที่สวนลิ้นจี่ของ  กรณีโดยตรง
            ชาวไทยภูเขาบนพื้นที่สูง ชาวมง พรอมกับพูดใหรับรู


                    เสียงจากประชาชน
            216     การตอสูเพื่อสิทธิในที่ดิน กรณีรองเรียน ๒๕๔๕-๒๕๕๐
   212   213   214   215   216   217   218   219   220   221   222