Page 79 - รายงานโครงการศึกษา เรื่อง การจัดทำตัวชี้วัดสิทธิมนุษยชนเบื้องต้นตามปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน

67

 ใช้ประโยชน์จากแผนสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ และบูรณาการเข้าสู่แผนพัฒนาเศรษฐกิจ

และสังคมแห่งชาติ รวมถึงการวางแผนงบประมาณประจ าปี ฯลฯ
 ผลักดันนโยบายอย่างต่อเนื่อง ด้วยการจัดวางยุทธศาสตร์ และปรับโครงสร้างให้รองรับ

 ประสานความร่วมมือกับภาคส่วนต่างๆ ที่เป็น key stakeholders ในการพัฒนา
เครื่องมือ
 พัฒนาตัวชี้วัดควบคู่ไปกับการวางแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ โดยใช้กรอบ

สิทธิมนุษยชนเป็นฐานในการพัฒนาเศรษฐกิจ สังคม และการเมือง หรือที่เรียกว่า
Human Rights-Based Approach Development

หลังจากนั้นที่ประชุมได้เปิดโอกาสให้ผู้เข้าร่วมสัมมนาได้พิจารณาตัวชี้วัดร่วมกันในแต่ละด้าน ที

ละเรื่องโดยมีนายสันติ ลาตีฟี เจ้าหน้าที่งานด้านพันธกรณีระหว่างประเทศ ส านักงาน กสม. เป็นผู้ด าเนินการ
อภิปราย ในการสัมมนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ที่ประชุมฯ ได้มีการอภิปรายอย่างกว้างขวาง ผู้เข้าร่วม
ประชุมได้ให้ข้อมูล ให้ข้อเสนอแนะ และตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับร่างตัวชี้วัดที่คณะผู้ศึกษาน าเสนอ ซึ่งเป็น

ประโยชน์ต่อคณะผู้ศึกษาในการน าไปปรับแก้ตัวชี้วัดให้ดียิ่งขึ้น ซึ่งสรุปประเด็นได้ดังนี้

 ตัวชี้วัดที่จะพัฒนาขึ้นไม่ควรจ ากัดอยู่กับตัวชี้วัดเชิงปริมาณ ในเรื่องสิทธิมนุษยชนสิ่งที่
บ่งชี้ในด้านคุณภาพของสิทธิ มีความส าคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่าปริมาณ นอกจากนั้น ไม่ควร

จะต้องค านึงถึงลักษณะเฉพาะของบุคคลที่ถูกละเมิด หรือได้รับผลกระทบ เช่น ความ
กลัว ความวิตกกังวลของสตรี ในเรื่องความมั่นคงปลอดภัยในชีวิต ที่ต่างจากบุรุษ
ตัวชี้วัดควรต้องสะท้อนความแตกต่างนี้ ตัวชี้วัดจึงควรออกแบบให้แก้ไขปัญหาได้ทั้ง

กระบวนการ ไม่ควรดูแต่เฉพาะตัวเลขที่เป็นผลลัพธ์
 ตัวชี้วัดที่พัฒนาขึ้นควรจะต้องมีการน าไปใช้ปฏิบัติจริง ทั้งนี้เพราะหลายกรณีที่มีการ
ศึกษาวิจัยแล้วมิได้น าไปใช้ให้เกิดประโยชน์

 ตัวชี้วัดที่น าเสนอมีอยู่ค่อนข้างละเอียด แต่ควรพิจารณาว่าอะไรคือปัญหาเร่งด่วน หรือ
เป็นปัญหาที่ส าคัญของสังคมไทยในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ถ้าท าได้หมดก็ดี แต่ควรก าหนดว่า
จะท าอะไรก่อน หลัง ในกรอบระยะเวลาหนึ่ง

 ตัวชี้วัดเกี่ยวกับสิทธิในการก าหนดเจตจ านงตนเอง เน้นเรื่องการปลอดจากรัฐประหาร
การเลือกตั้ง และพรรคการเมืองมากเกินไป แต่ควรออกแบบตัวชี้วัดเพื่อให้สะท้อนถึง
การมีส่วนร่วมในการปกครองที่แท้จริงควรมีตัวชี้วัดในเรื่องการเป็นอิสระปลอดจากการ

แทรกแซงขององค์การปกครอง จากการเมือง การส่งเสริมให้ประชาชนได้รู้และตระหนักถึงสิทธิ
 เรื่องจ านวนหรือสัดส่วนสตรีในองค์กร หรือสถาบันต่างๆ ทางการเมือง เช่น ส.ว. หรือ
รัฐมนตรี หรือ ส.ส. อาจไม่ได้สะท้อนถึงคุณภาพของการมีส่วนร่วมของสตรีอย่างแท้จริง

(ไม่ได้มีนัยว่ามากขึ้นแล้วการมีส่วนร่วมของสตรีจะดีขึ้น)
 ตัวชี้วัดการมีส่วนร่วม มีแต่ตัวชี้วัดโครงสร้างยังมีตัวชี้วัดผลน้อยมาก ขอให้พัฒนา
ประเด็นนี้โดยเฉพาะการติดตามให้มีการปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญ และควรจะต้องมีตัวชี้วัด

เชิงคุณภาพด้วย เช่น การปลอดจากการซื้อสิทธิขายเสียง