Page 160 - รายงานผลการศึกษาข้อมูลนักโทษประหารชีวิต
P. 160
หลังจากนั้น ผู้เสียชีวิตได้มาง้องอนเธอ แต่เธอต้องการเลิกแล้ว เพราะ ในการดำาเนินคดีในครั้งนี้ เธอได้รับการช่วยเหลือจากผู้ใหญ่ที่ดูแล
ผู้เสียชีวิตไม่สามารถให้ในสิ่งที่เธอต้องการได้ ผู้เสียชีวิตไม่ยินยอม เธอให้สามารถประกันตัวออกมาและดำาเนินการสู้คดีในชั้นศาลได้
เลิกราด้วยดี แต่กลับไปอาละวาดด่าทอและบอกให้สามีที่เธอใช้ โดยศาลชั้นต้นพิพากษา (รวมทุกคดีแล้ว) เธอได้รับโทษจำาคุก
ชีวิตคู่อยู่ด้วยและผู้ใหญ่ที่เลี้ยงดูเธอทราบว่าเธอคบกับเขาด้วย ๑๑ ปี ๓ เดือน ระหว่างนั้นฝ่ายผู้เสียหาย (ภรรยาของผู้เสียชีวิต)
แต่ไม่มีใครเชื่อ ได้ยื่นอุทธรณ์ซึ่งเธอไม่ได้รับอนุญาตให้ประกันตัวมาสู้คดี จากนั้น
เธอไม่พอใจ จึงวางแผนที่จะสั่งสอนเขาด้วยการเรียกให้หลานชาย เธอจึงได้รับการพิพากษาตัดสินลงโทษประหารชีวิต อย่างไรก็ตาม
มาช่วยจัดการ จากนั้นเธอเรียกให้เขามาหาเธอที่ร้านเสริมสวย และ ในขณะที่เธอได้รับการประกันตัวนั้น แม้ว่าจะสามารถหนีประกันได้
ให้หลานชายทำาร้ายเขาด้วยการตีเพื่อสั่งสอนเขา แต่หลานชายตีเขา แต่เธอไม่ตัดสินใจหนี เนื่องจากหากเธอหนีไปแล้วจะไม่มีใครช่วย
จนเสียชีวิต แล้วมาบอกให้เธอทราบว่าเขาเสียชีวิตแล้ว เธอจึงหา ดูแลพ่อและแม่ของเธอได้
ทางปกปิดอำาพรางศพด้วยการนำาไปทิ้งในป่าข้างทาง (ภายหลังมี
้
่ ้
คนบังเอิญพบศพ และภรรยาของผู้เสียชีวิตได้แจ้งความดำาเนินคดี) ความคิด/ความรูสึก/การจัดการเมื่อทราบวาตองโทษประหารชีวิต
จากนั้นเธอจึงได้นำารถของผู้ตายให้ผู้อำานวยการโรงเรียนแห่งหนึ่ง เมื่อเธอได้รับทราบคำาพิพากษาตัดสินลงโทษประหารชีวิต เธอร้องไห้
ในจังหวัดซึ่งเธอคบหาอยู่ในช่วงเวลานั้นด้วยนำารถไปเพื่อทำาลาย และต้องนั่งขัดสมาธิอยู่ที่โต๊ะพยานในศาล ด้วยไม่คิดว่าตนเองจะได้รับ
หลักฐาน อีกทั้งเธอพร้อมด้วยหลานชายและเพื่อนของหลานชาย โทษสูงเช่นนี้ เธอมองว่า เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่รับผิดชอบดูแล
ได้จัดการทาสีห้องภายในร้านเสริมสวยซึ่งเป็นที่เกิดเหตุใหม่ทันที ครอบครัว ซึ่งหากเป็นไปได้ เธออยากให้มีการพิพากษาโทษเธอ
เพื่อกลบร่องรอยและคราบเลือดที่ติดอยู่ตามผนังและพื้นห้อง สถานเบากว่าครั้งนี้
อย่างไรก็ตาม ในวันรุ่งขึ้นเจ้าหน้าที่ตำารวจได้สืบทราบและเดินทางมา
พบเธอที่ร้านเสริมสวยของเธอ เพื่อแจ้งให้เธอไปรับทราบข้อกล่าวหา “ไม่คิดว่าตัวเองจะโดนประหาร
ที่สถานีตำารวจ ขณะนั้นเธอเพิ่งนอนพักจากการกลบเกลื่อนร่องรอย ถ้ามีโอกาสอยากให้ตัดสินหนูใหม่”
ภายในร้าน ซึ่งเธอเล่าว่า ขณะที่เจ้าหน้าที่มา กลิ่นคราบเลือดต่างๆ นักโทษประหารหญิง กรณีที่ ๑๐, สัมภาษณ์, ๔ ธันวาคม ๒๕๖๑
ในห้องยังคงส่งกลิ่นให้รับรู้ได้ เจ้าหน้าที่ตำารวจจึงใช้สารเคมีบางอย่าง อีกทั้งเธอยังคิดว่า หลังจากนี้เธอคงไม่กลับไปกระทำาความผิดซำาเดิมอีก
้
ฉีดไปบนผนังเพื่อทำาละลายสีที่เธอเพิ่งทาทับไปออก ทำาให้เห็นร่องรอย เพราะโทษประหารชีวิตเป็นโทษที่สูงเกินไปสำาหรับผู้หญิงคนหนึ่งจะรับได้
คราบเลือดและสมองที่กระจายติดอยู่ชัดเจน
“หนูคงไม่กลับไปทำาอะไรซ้ำาๆ อีก
เพราะโทษประหารมันสูงไปกับผู้หญิงคนหนึ่ง”
นักโทษประหารหญิง กรณีที่ ๑๐, สัมภาษณ์, ๔ ธันวาคม ๒๕๖๑
158 รายงานผลการศึกษาข้อมูลนักโทษประหารชีวิต รายงานผลการศึกษาข้อมูลนักโทษประหารชีวิต 159
