Page 156 - สมเด็จพระราชินีนาถกับงานสิทธิมนุษยชน
P. 156
เมื่อสอบเข้าเรียนในคณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในฐานะนิสิตจุฬาฯ นับเป็นบุญ
ยิ่งนักที่ได้เข้าเฝ้าฯ ในวันทรงดนตรีซึ่งเป็นธรรมเนียมปฏิบัติปีละครั้งและได้ติดตามข่าวโทรทัศน์
ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระบรมราชินีนาถเสด็จฯ เยี่ยมราษฎรในถิ่นทุรกันดาร
รวมทั้งชาวเขาเผ่าต่างๆ บนดอยที่ห่างไกล พระองค์ทรงเป็นแรงบันดาลใจให้ดิฉันเข้าร่วมกิจกรรม
ค่ายอาสาสมัคร ไปสอนหนังสือและสร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อชาวเขาร่วมกับนิสิตคณะต่างๆ ของจุฬาฯ
ทั้งครุศาสตร์ รัฐศาสตร์ แพทย์ พยาบาล สัตวแพทย์ บัญชี เศรษฐศาสตร์ วิทยาศาสตร์ วิศวะ สถาปัตย์
และนิเทศศาสตร์
ทุกเดือนตุลาคมและพฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๑๔ ถึง ๒๕๑๗ ดิฉันไปเป็นชาวค่ายอาสากับ
ชาวเขาเผ่าลีซอ กะเหรี่ยง แม้ว มูเซอ เย้า อีก้อ (ชื่อเรียกในยุคสมัยนั้น) ในจังหวัดเชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน
น่าน ตาก และเชียงราย ได้ศึกษาวิถีชีวิตที่อยู่ร่วมกับธรรมชาติ ซึ่งเป็นป่าต้นนำ้าลำาธาร มีเอกลักษณ์
ทางภาษาและวัฒนธรรม จึงตั้งใจที่จะไปเป็นครูอาสาอยู่บนดอยใช้หลัก ทางสังคมวิทยา มานุษยวิทยา
ซึ่งเป็นสาขาที่เลือกเรียน เชื่อมความเข้าใจที่ดีระหว่างชาวไทยพื้นราบกับกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ
โครงการบัณฑิตอาสาสมัครรุ่นที่ ๖ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๗ - ๒๕๑๙
ทำาให้มี ครูแดง ครูคนแรกของชาวบ้านปางสา ตำาบลป่าตึง อำาเภอแม่จัน จังหวัดเชียงรายเกิดขึ้น
มีชาวลีซอ มูเซอจีนฮ่ออยู่ร่วมกัน มีเด็กนักเรียนมาเรียนตอนกลางวัน ตั้งแต่เช้าถึงบ่าย ตอนกลางคืน
มีผู้ใหญ่มาเรียน ใช้หลักสูตรของภาควิชาประถมศึกษา คณะครุศาสตร์จุฬาฯ โดย ศ.อำาไพ สุจริตกุล
สอนเด็ก และหลักสูตรการศึกษาผู้ใหญ่ ของกรมการศึกษาผู้ใหญ่โดย ดร.โกวิท วรพิพัฒน์ และ
ดร.เอกวิทย์ ณ ถลาง ต่อมาได้ทำางานต่อที่หมู่บ้านปางสาร่วมพัฒนาหลักสูตรการศึกษาสำาหรับชาวเขา
ในพื้นที่ลุ่มนำ้าแม่จัน ตั้งแต่เดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๕๑๙ เป็นต้นมา
156 ส ม เ ด็ จ พ ร ะ บ ร ม ร า ชิ นี น า ถ กั บ ง า น สิ ท ธิ ม นุ ษ ย ช น
