Page 123 - สมเด็จพระราชินีนาถกับงานสิทธิมนุษยชน
P. 123
โรงฝึกศิลปาชีพสวนจิตรลดานั้น ต่อมาได้ยกสถานะขึ้นเป็น สถาบันสิริกิติ์ เมื่อวันที่
๒๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๓ เป็นต้นมา งานศิลป์แผ่นดินเป็นงานจากฝีมือลูกหลานของ ชาวไร่ ชาวนา
ผู้ยากจน แม้บางคนนั้นจะอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ พระองค์ได้พระราชทานโอกาสให้ฝึกปรือเพิ่มพูนฝีมือ
อีกทั้งพระราชทานกำาลังใจแก่บุคคลเหล่านี้จนสามารถสร้างสรรค์งานประณีตศิลป์ชั้นสูงและนำาออกสู่
สังคมได้ เป็นการสร้างคนด้วยพระวิริยะอุตสาหะที่แสนจะยากยิ่ง จนเกิดช่างฝีมือที่สามารถรังสรรค์
ชิ้นงานให้เป็นที่ประจักษ์ในศิลปะช่างหลวงของสถาบันสิริกิติ์ สวนจิตรลดา ในเวลาต่อมา
ด้วยพระราชปณิธานของพระองค์ ที่ทรงเชื่อว่า ทุกคนมีความเป็นศิลปินสามารถสร้างผลงาน
ศิลปะที่ยิ่งใหญ่ได้ แม้จะเป็นลูกหลานชาวนาชาวไร่ก็ตามเมื่อได้รับการฝึกและส่งเสริมฟื้นฟู โดยมีการ
รังสรรค์ผลงานวิจิตรศิลป์จากภูมิปัญญาชาวบ้าน ที่สั่งสมกันมาตั้งแต่บรรพกาลอยู่ทั่วทุกภูมิภาคนั้น
ได้ทำาให้มีผลงานที่วิจิตรงดงามจนเป็นที่ประจักษ์โดยทั่วไป และช่วยให้ราษฎรของพระองค์นั้น
มีรายได้เสริมจากอาชีพเกษตรกรรมด้วย ทำาให้สามารถยึดเป็นอาชีพหลักในอนาคตไปพร้อมกับ
การฟื้นฟูอนุรักษ์ศิลปหัตถกรรมพื้นบ้านแต่โบราณนั้น ให้คงอยู่เป็นสมบัติลำ้าค่าของประเทศชาติต่อไปด้วย
“...ข้าพเจ้าเห็นว่า ชาวบ้านในท้องถิ่นของไทยเรานั้น เป็นชนชาติที่มี
ความเจริญมาช้านาน เจริญในที่นี้ข้าพเจ้าหมายถึง เจริญในด้านวัฒนธรรม
และจิตใจ จะเห็นได้จากลักษณะลวดลายที่เขาทอผ้า การใช้สี การรู้จักใช้
สีธรรมชาติจากรากไม้ แสดงให้เห็นว่า ปู่ย่าตายายของเขา มีวัฒนธรรม มีความรู้
สูงมาก ก็อยากจะเก็บรักษาวัฒนธรรมนี้ไว้...”
(พระราชดำารัสพระราชทานแก่คณะบุคคลต่างๆ เนื่องในโอกาสวันเฉลิม
พระชนมพรรษา พ.ศ. ๒๕๕๒)
ส ม เ ด็ จ พ ร ะ บ ร ม ร า ชิ นี น า ถ กั บ ง า น สิ ท ธิ ม นุ ษ ย ช น 123
